***1/2
Εμπεριέχει το δικαστικό δράμα όμως αυτό είναι μόνο μια πτυχή της ταινίας. Ουσιαστικά θίγει πολύ πιο βαθιά ζητήματα. Ακόμα και αν γυρίστηκε 50 χρόνια νωρίτερα, οι προβληματισμοί της είναι ακόμα ζωντανοί (έχουν ζαρώσει λίγο από τις ρυτίδες αλλά δεν τα έχουν «τινάξει»). Δεν είναι μόνο τα παιδιά που δημιουργούν τέρατα άθελά τους με την αθώα φαντασία τους αλλά και ο ακέραιος Άτικους (πρωταγωνιστής) που στο τέλος υποκύπτει στο συμβιβασμό και τη στοχοποίηση. Σε ρόλο έκπληξη ο Ρόμπερτ Ντιβάλ.
Οι πολύ φυσικές ερμηνείες των παιδιών προέρχονται κατά πολύ από τους πολύ καλούς διαλόγους που έχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή