11 Ιανουαρίου 2016

Lobster (2015)




(«Αστακός»)
Για μια ακόμη ταινία, ο Λάνθιμος κατασκευάζει έναν κλειστό αλλά ολοκληρωμένο κόσμο που μέσα αφήνει ελεύθερους τους χαρακτήρες του. Επιχειρεί την αποικοδόμηση των ερωτικών σχέσεων μέσα από μια παραβολή, και το πετυχαίνει. Παραμένω να λατρεύω τον «Κυνόδοντα» για την πρωτόγονη ορμή του αλλά παραδέχομαι ότι ο «Αστακός» είναι πιο ολοκληρωμένη ταινία. 
 
Χαίρομαι που επιτέλους του αναγνωρίζεται το χιούμορ και δεν παραβλέπεται σαν ένα ακόμη αλλόκοτο στοιχείο.


2 σχόλια:

  1. Ευτυχώς όταν έρχεται ο αναρχικός έρωτας κάνει όλους τους κανόνες πουτάνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα όσον αφορά το «Youth» που μου ζήτησαν να το συγκρίνω αφού είναι κι οι δύο φετινές ταινίες γυρισμένες σε ξενοδοχείο και δίχασαν το κοινό. Περισσότερου του γούστου μου είναι το «Youth». Μου αρέσει αυτή η καλλιτεχνική αρτιότητα που συχνά μεταφράζεται σε βιρτουοζιτέ, ενός δημιουργού που είναι και ο αγαπημένος μου. Ο Λάνθιμος κάνει περίεργες ταινίες, αλληγορίες που έχουν κάτι να πουν, χρειάζονται ένα μήνυμα αλλιώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ο Σορεντίνο και ειδικά το «Youth» μπορείς να το κοιτάς και χωρίς ήχο και πάλι είναι μαγικό. Μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρο χωρίς αρχή ή τέλος χωρίς να σε προβληματίσει. Είναι η ταινία που ίσως να μην μνημονεύεται στα λεξικά του κινηματογράφου σε μερικά χρόνια αλλά σίγουρα όποιος την ανακαλύπτει θα την ερωτεύεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κόσμια παρακαλώ