Γουεστερντί. Ανεκπλήρωτος
έρωτας στο φαρ ουέστ. Με κέρδισε το ταπεινό του χιούμορ, αυτό που υπάρχει αλλά
φοβάται να εκδηλωθεί. Με κέρδισαν γενικότερα οι ήπιοι τόνοι του, η έλλειψη σοβαροφάνειας
και ο σεβασμός που δείχνει στα κινηματογραφικά είδη που αποφασίζει να
ανακατέψει. Σχετικά πρωτότυπο και το σενάριο. Παίζει κι ο αγαπημένος μου Μπεν Μέντελσον. Τι άλλο να ζητήσω;
Σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζον ΜακΛιν, των Beta Band.
ΑπάντησηΔιαγραφή