16 Ιανουαρίου 2018

mother! (2017)


(«Μητέρα!»)
Μια δαιδαλώδης αλληγορία μεταμφιεσμένη σε κλειστοφοβικό θρίλερ χαρακτήρων. Είναι τόσα τα επίπεδα ανάγνωσης που μπορείς να ακολουθήσεις παρακολουθώντας την ταινία, που ομολογώ ότι –αρχικά- αμέλησα την συνοχή του σεναρίου. Το «
mother!» δεν είναι η κλασική ταινία με αρχή, μέση και τέλος και αυτό είναι το μεγάλο της μειονέκτημα. Τι να την κάνω την πολυεπίπεδη ανάγνωση αν δεν στέκεται η ταινία χωρίς την αλληγορία της; Θα βρω χρόνο να την ξαναδώ και να την συζητήσω όμως δεν θα γίνει ποτέ αγαπημένη μου γιατί δεν έχει συμπαγές σενάριο ή διότι βαριέμαι τις θρησκευτικές αλληγορίες (εκτός αν είναι του Μπουνιουέλ). Κατακλείδα, δες την πριν την απορρίψεις. 

6 χρόνια CINE TWEETS, αγαλλιάζει μέχρι και η ψυχή του Θεού

3 σχόλια:

  1. O Αρονόφσκι είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης, μπορεί με τις εικόνες του να σου δημιουργήσει συναισθήματα χωρίς μουσική επένδυση ή επεξηγηματικούς διαλόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είχα διαβάσει τίποτα προηγουμένως ούτε είχα δει το τρέιλερ (δεν το συνηθίζω άλλωστε), η πρώτη ανάγνωση που ακολούθησα ήταν αυτή της «φωλιάς» που χτίζει μια γυναίκα γύρω από την σχέση της, την ανάγκη της να προστατέψει αυτό που αγαπάει αλλά ταυτόχρονα και την αδυναμία της να το τιθασέψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγω παλι και αρχη βλεπω και μεση και τελος.Απλως το ταινιακι εκει που παει να κορυφωθει πριν το τελος, αναγκαστικα, χωρις την αλληγορια του, τρελαινει εγκεφαλο και πως να το κανουμε αρκετους τους χαλαει αυτο.Ρισπεκτ παντως στον Αρονοφσκι γιατι τον ειχα ξεγραμμενο μετα το The Wrestler και καταφερε να τα φερει τουμπα ολα με αυτο το Χολιγουντοσουρεαλοθριλερακι που σε καμια δεκαρια χρονια θα θεωρειται μεγαλη καλτιλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κόσμια παρακαλώ