The Misfortunates (2009)

(«De Helaasheid Der Dingen»)
Κωμωδία τραγικών καταστάσεων του Φέλιξ Φαν Χρόνινγκεν. Ξεκινάει σε κωμικό τόνο θυμίζοντας το «New Kids Turbo» αλλά καταλήγει σε ένα μελαγχολικό και σε σημεία καταθλιπτικό ύφος, εγείροντας ερωτήματα για το αν η οικογενειακή αγάπη ανεξαρτήτως περιβάλλοντος, είναι αρκετή για την ανατροφή ενός παιδιού. 

Φαντάσου τους χωρικους από το χωριό του Αστερίξ να πίνουν αλκοόλ αντί για μαγικό ζωμό απο τη μαρμίτα.

Follow @CineTwts

Touch Of Evil (1958)

(«Ο Άρχων Του Τρόμου», «Το Άγγιγμα Του Κακού»)
Το σκοτεινό, επιβλητικό φιλμ νουάρ που κατέστρεψε οριστικά την καριέρα του Όρσον Γουέλς αλλά ταυτόχρονα, συνετέλεσε στον να χτιστεί ο μύθος του. Εξαιρετική ταινία. Από μόνη της η περίφημη εναρκτήρια σεκάνς τριάμισι λεπτών, αρκεί για να σε αφήσει μαλάκα. Με ένα πανέξυπνο σενάριο όπου οι χαρακτήρες συστήνονται στο θεατή πάντα μέσα από κάποιο πρωτότυπο τέχνασμα. Με πλάνα όπου η δράση εκτυλίσσεται στο βάθος, σε δεύτερο χρόνο. Με τη μουσικάρα του Χένρι Μαντσίνι. Με γυναικάρες να κλέβουν τη σκηνή. Τι να συζητάμε τώρα, ο άνθρωπας ήταν έναν αιώνα μπροστά. 

Μαρλέν Ντίτριχ

Follow @CineTwts

Oldboy (2013)

Ένα αξιόλογο και τίμιο θριλεράκι δράσης, με τις ανατροπούλες του, το ξυλίκι του, τον έρωτά του, την εκδίκηση και το φαντεζί φινάλε. Χαρακτηρίζω ευτυχές το γεγονός ότι ο Σπάικ Λι (τον συμπαθώ και εκτιμώ), αποφάσισε να φέρει στα μέτρα του το ριμέικ και να μην το μεταφέρει αυτούσιο. 
 

Follow @CineTwts

Cheap Thrills (2013)

(«Φθηνές Ανατριχίλες»)
Ναι, διασκεδάζω με καφρίλες που γίνονται για χαβαλέ αλλά όχι, δεν διασκεδάζω με τον ανθρώπινο εξευτελισμό, τη βλοσυρή ηθική του κέρδους, την χρυσαυγίτικη αισθητική, το κακόγουστο αμερικάνικο όνειρο. Μόλις τελείωσε η ταινία, μια σκατίλα ανέβηκε προς το λαιμό μου. Μου χάλασε το βράδυ.  

Εν ολίγοις, να πάει να γαμηθεί ο καριόλης που γύρισε την ταινία.

Follow @CineTwts