18 Φεβρουαρίου 2014

Plein Soleil (1960)


(«Γυμνοί Στον Ήλιο», «Purple Noon»)
Ψυχολογικό θρίλερ παλαιάς κοπής. Σασπένς, κυνηγητά, ανατροπές, ένας ανήθικος αλλά γοητευτικότατος Αλέν Ντελόν και η καλοκαιρινή Μεσόγειος. Βάλε μέσα σε όλα αυτά και τη μουσική του Νίνο Ρότα. Απόλαυση. Κλασικός κινηματογράφος. 


1 σχόλιο:

  1. Η ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Θα έχεις διαβάσει το βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ ή θα έχεις δει την αμερικάνικη ταινία του 1999 ή τέλος πάντων θα την έχεις υπόψιν σου την πλοκή (αν όχι, δες το χωρίς να μάθεις τίποτε άλλο). Ο τρόμος χτίζεται αργά αργά, με κάθε ατάκα του Τομ, με κάθε αντίδραση του Φιλίπ, μέχρι το μεγαλειώδες φινάλε που επαναφέρει τις ισορροπίες.
    Οποιοιδήποτε ομοφιλική έλξη υποβόσκει μεταξύ των δύο αντρών μπορείς μόνο να την υποψιαστείς χωρίς ποτέ να στοιχειοθετείται.

    Αν έχεις δει και την ταινία του ’99 αναγκαστικά θα προβείς σε συγκρίσεις, είναι όμως πολύ διαφορετικές όπως πολύ διαφορετικός είναι και ο Ρίπλεϊ του Ντελόν και αυτός του Ματ Ντέιμον αντίστοιχα.
    Όσον αφορά το φινάλε, εμένα μου άρεσε κυρίως διότι δεν μπόρεσα να το προβλέψω, άρα με εντυπωσίασε. Η συγγραφέας Πατρίσια Χάισμιθ ενοχλήθηκε που άλλαξε το φινάλε του βιβλίου της και το χαρακτήρισε «σύμφωνο με την ηθική του πλήθους» την κοινώς αποδεκτή ηθική δηλαδή. Καταλαβαίνω και συμφωνώ μαζί της, όμως κινηματογραφικά λειτούργησε και λειτούργησε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κόσμια παρακαλώ