Τρείς μισάωρες ταινίες, όλες με σκοπό να σας κάνουν να τρομάξετε ή μάλλον να κάνουν το κοινό του '60 να τρομάξει. Η πρώτη είναι κυρίως άσκηση του Μπάβα στην τεχνική του σασπένς (μαζί με λίγο μπούτι της Μισέλ Μερσιέ). Η δεύτερη είναι λίγο πιο συγκροτημένη, μια παραλλαγή του μύθου των βρυκολάκων. Εδώ έχει τρομερά πλάνα σε φυσικά τοπία, εντελώς γκόθικ. Η τρίτη είναι ίσως και η καλύτερη, όπου η πρωταγωνίστρια στοιχειώνεται από μια νεκρή.
Από τα διόμισι αστέρια πήγε στα τρία, λόγο της εξαιρετικά πνευματώδους (εως ειρωνικής) τελευταίας σκηνής -μετά και το τέλος του τρίτου μέρος- όπου ο Καρλόφ χαιρετά το υποτιθέμενο κοινό της αίθουσας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης να τονίσω ότι στο δεύτερο κομμάτι, παίζει και η δική μας Ρίκα Διαλυνα (με όλα τα ρούχα της).