Σε αναμονή της καταστροφής του κόσμου, η ταινία εστιάζει μόνο στις αντιδράσεις και ψυχοσύνθεση δύο γυναικών. Αναπάντεχα καλή ταινία, παρότι δεν "τσουλάει" που λένε. Λίγο η πολύ καλή ερμηνεία της Γκένσμπουργκ, λίγο τα ταμπλό-βιβάν με την γυμνή Ντάνστ, στο τέλος έμεινα ικανοποιημένος. Σίγουρα παίζει ρόλο το γεγονός ότι περίμενα να δω άλλη μια πατάτα μεγατόνων όπως o "Αντίχριστος".
Τον Τριερ τον αγαπάω και νομίζω πως η Μελαγχολία είναι πράγματι ένα καλό φιλμ γι' αυτό που θέλει να πει, την είχα δει σ' ένα θερινό και μ' είχε συνεπάρει η ιστορία, νομίζω πως για το τέλος του εσωτερικού μας κόσμου, το οποίο το δείχνει εξαιρετικά, αξίζει μια προβολή αυτή η ταινία
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, αξίζει σίγουρα μια προβολή. Κι εμένα ο Τρίερ είναι από τους αγαπημένους μου, αν και η αλήθεια είναι οτι έχει καιρό να βγάλει πολύ καλή ταινία.
Διαγραφή