Κοινωνικό σχόλιο πάνω στην απομόνωση των υπερσύγχρονων Βόρειων κοινωνιών. Αυτό που αποκαλούμε "φεστιβαλική" ταινία. Αν την προτείνεις σε κάποιον με μικρή εμπειρία στον κινηματογράφο στο πρώτο μισάωρο θα έχει φύγει, αντίθετα οι σινεφίλ θα την αποθεώσουν. Μην φανταστείς ότι είναι καμιά αργή ταρκοφσκική κουλτούρα, απλά δεν έχει γυριστεί για να κρατήσει την προσοχή του κινηματογραφικά απαίδευτου. Εμένα πάντως προς το τέλος τα βλέφαρά μου έκλειναν.
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην ιδανική πολιτεία (εκεί που "προσγειώνεται" ο ήρωας) τα λεφτά, οι γυναίκες είναι εύκολα και ο θάνατος δεν υπάρχει. Αυτό που λείπει είναι το χρώμα, οι παιδικές φωνές, το λάθος. Καλή είναι η ιδέα του Νορβηγού αλλά η εκτέλεση γίνεται με τέτοιο κλινικό τρόπο που αποκλείει τα εισιτήρια και πάει για τις διακρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει μαζέψει καμιά εικοσαριά βραβεία σε φεστιβάλ, ένα εκ των οποίων από τις Κάννες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' ειχε αγχωσει τοσο αυτη η ταινια! Νομιζω μου πηρε καιρο να την ξεχασω. Συμφωνω για τον κλινικο τροπο, που λες. Τα δικα μου βλεφαρα ειχαν σκιαχτει και περιμενα μια ελαχιστη δοση χαρας, ουτε καν ευτυχιας. Ε οταν ηρθε και το τελος, σκεφτηκα να κλεισω το λαπτοπ και να ονειρευτω λουλουδια και παρκα. Ειναι καποιες ταινιες που θελουν να τρομαξουν!! lol
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Δε θα της εδινα βραβειο! Απο κοντρα :p
Καλά θα έκανες! Ποτέ βραβείο! Καλύτερα να ονειρεύεσαι λουλούδια και πάρκα, σαν λευκή καταθλιψη ήταν αυτή η ταινία.
Διαγραφή