The Bird With The Crystal Plumage (1970)

****
(«L'Uccello Dalle Piume Di Cristallo», «Το Πουλί Με Τα Κρυσταλλένια Φτερά»)
Από τις καλύτερες του Αρτζέντο παρότι είναι μόλις η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε μόνος του. Πριν ασχοληθεί με μάγισσες και μεταφυσικά φαινόμενα, ξεκίνησε με τα κλασικά αστυνομικά θρίλερ τζιάλο. Το «Πουλί» είναι από τα πλέον αντιπροσωπευτικά του είδους. Κινείται σε χιτσκοκικούς άξονες, με δυνατή σκηνοθεσία, έξυπνο σενάριο και αρκετά καλές ερμηνείες. 

Follow @CineTwts

The Game (1997)

****
(«Το Παιχνίδι»)
Δεν μου άρεσε την πρώτη φορά που το είδα. Κυρίως λόγω της αντιπάθειάς μου στον Μάικλ Ντάγκλας. Τεράστιο λάθος και τώρα το αναγνωρίζω, παρότι γνώριζα το φινάλε, την απόλαυσα. Γεμάτο οχτάρι. Συνεχείς ανατροπές, έντονο σασπένς, μαυρίλα, σκιές, σοβαρό θρίλερ.

Και φωτογραφία by Harris Savides, ε!

Follow @CineTwts

Το Μπλόκο (1965)

**1/2
(«The Roundup»)
Έχει καλές προθέσεις, κάτι πάει να δείξει, κάτι πάει να θίξει, δεν πιάνει ποτέ όμως το ρυθμό του. Ο σκηνοθέτης Άδωνις Κύρου δήλωσε αργότερα πολύ δυσαρεστημένος από το τελικό μοντάζ. Έχει δυνατό φινάλε αλλά μέχρι εκεί, θα ήθελα πολύ να μου άρεσε περισσότερο.

Follow @CineTwts

Paprika (1991)

***1/2
Η ταινία αναβλύζει ερωτισμό ενώ τα κάλλη της πρωταγωνίστριας ξεχειλίζουν τα εσώρουχά της (όποτε φοράει). Από τις πολύ καλές στιγμές του “μάστορα της κλειδαρότρυπας” Τίντο Μπρας. Απίστευτοι διάλογοι πίσω από τις κλειστές πόρτες των μπουρδέλων όπου μπορείς με την ησυχία σου να σαρκάζεις την εκκλησία, την εξουσία κ.ο.κ.

Follow @CineTwts

Le Moine (1972)

***
(«El Monje», «The Monk», «Ο Κολασμένος Καλόγερος»)
Ευθεία βολή ενάντια στο χριστιανισμό. Χωρίς τσιριμόνιες και αμφιβολίες αλλά με χιούμορ και υπερβολή καυτηριάζει την εκκλησία και τον κλήρο. Σενάριο του Λουίς Μπουνιουέλ (σπανίως έδινε σε άλλους δικές του ιδέες) που συνυπογράφει ο Ζαν – Κλοντ Καριέρε. Ο σκηνοθέτης Άδωνις Κύρου είχε προσωπική φιλία με τον Μπουνιουέλ, με τη συμβολή του οποίου έγραψε το κλασικό έργο του «Ο Σουρεαλισμός Στον Κινηματογράφο».

Follow @CineTwts