Γυναίκες Που Περάσατε Από Εδώ (2018)

Σαν να κάθισα με τον παππού μου, να μου πει μια αστεία ιστορία που του συνέβη πριν 40 χρόνια. Το χιούμορ έχει γεράσει αλλά δεν μπορείς να μην γελάσεις μαζί του. Νιώθεις τη στοργή του παππού βλέπεις στα μάτια του πόσο χαρούμενος είναι, χαλαρώνεις μαζί του κι απολαμβάνεις τη βόλτα. Μακάρι να βγάζει μια ταινία κάθε χρόνο.  

Follow @CineTwts

Cinema Paradiso (1988)

(«Σινεμά ο Παράδεισος») 

Δεν ξέρω τι σχηματισμό είχαν οι πλανήτες και αυτή η ταινία συγκίνησε κοινό και κριτικούς. Εκτός από πολύ βαρετή είναι και κακοφτιαγμένη. Το οξύμωρο είναι ότι όταν την είχα δει (κάπου στα νάιντις) μου άρεσε (προς υπεράσπισή μου, ήμουν ακόμα ανήλικος). Χαρακτήρες καρικατούρες, συγκίνηση σε κονσέρβα, γκριμάτσες παιδικού θεάτρου μπας και κερδίσουμε το γέλιο και σκηνές ανούσιες που δεν εξυπηρετούν πουθενά και τίποτα.  Θα μπορούσα φυσικά να μην χάσω την ψυχραιμία μου και να εκφραστώ ευγενικά λέγοντας απλώς πως η ταινία δεν γέρασε καλά.

Φωτογραφία και μουσική, τα αφήνω στο απυρόβλητο, είναι καλά. 

Follow @CineTwts

Al Final Del Túnel (2016)

(Στο Τέλος του Τούνελ)

Ταινία τύπου θρίλερ και ληστείας, από αυτές που υποτίθεται βασίζονται σε ένα καλό σενάριο. Το συγκεκριμένο είναι εκούσια περίπλοκο λόγω έλλειψης συγγραφικής εμπειρίας (μαεστρίας).  Έχει κάτι τρύπες ΝΑ και ταυτόχρονα πηδάει από το ένα στερεότυπο στο άλλο. Καμία γοητεία, κανένα σεξαπίλ. Κι άλλο ένα μειονέκτημα, ο “πολυτάλαντος” σκηνοθέτης/σεναριογράφος προσπαθεί τόσο ξετσίπωτα να κλέψει το συναίσθημα από τον θεατή που με εκνεύρισε σε βαθμό να κάτσω να γράψω το μπλογκ μου μετά από δύο μήνες μπας και σώσω 2 ώρες σε κανένα φιλαράκι. 

Follow @CineTwts

Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)

(«Popstar: Και δεν τον σταματάει τίποτα»)

Κωμωδία μετρίου αναστήματος, σαρκάζει τους σημερινούς ποπσταρς και φυσικά θα ξεχαστεί (μαζί τους) πολύ γρήγορα. Γέλασα μια δυο φορές, προς το τέλος το έτρεξα κιόλας, σκεφτόμουν την επόμενη ταινία που θα δω. 

Follow @CineTwts

Buzzard (2014)

Περίμενα να γυρίσω σπίτι για να δω το Buzzard. Είχα συμπαθήσει πολύ τον ήρωα,  νευρικός, κακός, αχώνευτος, χωρίς φίλους και χωρίς γκομενιλίκια. Μέχρι το τελευταίο μισάωρο το καταευχαριστήθηκα, μετά έκανε μια εσωστρεφή καταθλιπτική βουτιά και το έχασε. Ξύπνησα στενοχωρημένος.

Follow @CineTwts

La Migliore Offerta (2013)

(«The Best Offer», «Το Τέλειο Χτύπημα»)

Τα έξυπνα θρίλερ μυστηρίου, σε οδηγούν σε μια προβλέψιμη κινηματογραφική σύμβαση ώστε να μην περιμένεις την ανατροπή και να σε εκπλήξουν ευχάριστα. Σε αυτή την περίπτωση συνέβη το ανάποδο, οδηγούμαστε στο προβλέψιμο φινάλε περιμένοντας την ανατροπή και …μένουμε με την “ανατροπή” στο χέρι. Ομολογουμένως, στη διαδρομή για το φινάλε είχε στοιχεία που με κράτησαν αλλά δεν ήταν αρκετά για να μην απογοητευτώ (ξανά) από τον αδιάφορο Τορνατόρε. 

Follow @CineTwts

Anomalisa (2015)

Όταν όλα τα πρόσωπα είναι ίδια, μια ανωμαλία είναι που κάνει τη διαφορά. Μου άρεσε η γενικότερη ονειρική αλλά αγχωτική ατμόσφαιρα, μου άρεσαν δυο τρεις σκηνές μεμονωμένα αλλά συνολικά δεν με ενθουσίασε. Σίγουρα  σηκώνει πολλή συζήτηση. Ίσως την ερωτευτώ την τέταρτη φορά που τη δω. 

Σε σαράντα χρόνια απο τώρα θα παραμένει φρέσκια και γεμάτη νοήματα. 

Follow @CineTwts

Zardoz (1974)

Επιστημονικής φαντασίας. Άλλη μια ταινία που “ξεκινάει” μετά την πρώτη ώρα. Θίγει και προσπαθεί να δώσει και μια απάντηση πάνω στην ανθρώπινη εξέλιξη που ξεκινά από την έμφυτη περιέργεια και τερματίζει με την έμφυτη -και πάλι- ματαιοδοξία. Δευτερευόντως, ασχολείται με φιλοσοφικά ερωτήματα περί της αφθαρσίας και της αθανασίας, των νοητικών διαφοροποιήσεων, των ταξικών διαφορών και της επανάστασης ως εκδίκησης των τάξεων, της έννοιας του θεού και των λογικών κενών που καλύπτει. Παραμένει ένα εξευγενισμένο b-movie με ήρωα μια καρικατούρα που παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό του. (έχει και λίγο βυζάκι μέσα στα πλαίσια της υψηλής κουλτούρας).

έχει και λίγο βυζάκι μέσα στα πλαίσια της υψηλής κουλτούρας

Follow @CineTwts

Bad Neighbours (2014)

(«Neighbours»)
Κωμωδία. Έγινε, ξανάγινε, μπαγιάτεψε. Πάει κάνας μήνας που το είδα και δεν μου έχει μείνει ούτε μια σκηνή. Το παρεάκι των παραγωγών/σκηνοθετών/ηθοποιών/σεναριογράφων γύρω από τον Τζουντ Άπατοου, πια δεν έχει κάτι καινούριο να πει και αναμασά τα ίδια αστεία. Ευχάριστο για να το δεις ένα απογευματάκι χωρίς πολλές προσδοκίες.
 

Στην Αμερική κυκλοφορεί ως «Neighbours» ενώ στον υπόλοιπο κόσμο ως «Bad Neighbours» κι αυτό γιατί φοβήθηκαν μην “μπλεχτεί το κοινό” (εμείς οι ηλίθιοι) με την βρετανική σαπουνόπερα που παίζεται από το 1985, «Neighbours».

Follow @CineTwts

The Video Dead (1987)

(«Τα Βίντεο Ζόμπι»)
Τρόμου με ζόμπι. Βίντεο “βου” επιλογής που μέσα στα χρόνια έχει αποκτήσει το δικό της κοινό. Έχει κάποιες πολύ καλές στιγμές και ένα εξαιρετικό τελευταίο 20λεπτο, άλλωστε, δυόμιση αστέρια είναι σχεδόν άριστα για ζομποταινία.

 

Follow @CineTwts