Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)

(«Popstar: Και δεν τον σταματάει τίποτα»)

Κωμωδία μετρίου αναστήματος, σαρκάζει τους σημερινούς ποπσταρς και φυσικά θα ξεχαστεί (μαζί τους) πολύ γρήγορα. Γέλασα μια δυο φορές, προς το τέλος το έτρεξα κιόλας, σκεφτόμουν την επόμενη ταινία που θα δω. 

Follow @CineTwts

The House Of Yes (1997)

(«Το Σπίτι Της Σιωπής»)
Οικογενειακό δράμα βασισμένο σε βιτριολικούς διαλόγους. Μεταφορά θεατρικού έργου, κάτι που πολλές φορές γίνεται άκομψα αντιληπτό. Στο πρώτο μέρος είναι σχετικά αδιάφορο και λίγο ψυχοπλακωτικό. Φυσικά και το δεύτερο μέρος είναι ψυχοπλακωτικό αλλά σε συνδυασμό με μια διαστροφή που εμένα μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.  

Follow @CineTwts

Sausage Party (2016)

(«Πάρτυ με Λουκάνικα»)

Βρώμικο κι ανώριμο χιούμορ, θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά δεν. Έχει τις στιγμές του δεν λέω, σίγουρα κρατάω το οργιαστικό φινάλε. Ίσως η πολύ “παιδική” αισθητική του animation με κράτησε εκτός κλίματος. 

Follow @CineTwts

Μικρά Αγγλία (2013)

Κι ενώ για δύο ώρες μας δείχνει τα γεφυράκια της Άνδρου και πως κάνουν βου βου τα κύματα, ξαφνικά σου σκάει μια σκαμπίλα και μένεις με την τρίχα κάγκελο. Από τη συγκεκριμένη σεκάνς κι έπειτα ταινία μετατρέπεται σε στιβαρό δράμα χαρακτήρων και σε κοπανάει στον τοίχο. Εξαιρετική παραγωγή, ξένη για τα δικά μας δεδομένα. Αψεγάδιαστη σκηνοθεσία που παρόλο τον ακαδημαϊσμό της, βρυχάται συναισθημάτων και συγκλονίζει. Αυτό είναι σινεμά. 

Μεγάλο, τεράστιο σεβασμό στην ερμηνεία των τριών ηθοποιήνων.

 

Follow @CineTwts