Kids (1995)

Ωμή αλλά ειλικρινής καταγραφή μιας μέρας μιας παρέας εφήβων. Κοινωνικό σχόλιο για την καμένη γενιά της ευημερίας, για την γενιά μου. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, ακόμα σοκάρει. Το ντοκιμαντερίστικο ύφος και οι ερασιτέχνες ηθοποιοί του δίνουν ακόμα μεγαλύτερη αμεσότητα. 

Follow @CineTwts

Shinjuku Triad Society (1995)

(«Shinjuku kuroshakai: Chaina mafia sensô»)
Αστυνομική περιπέτεια. Πως οι Αμερικάνοι ασχολούνται με τη Μαφία, έτσι οι Ιαπωνέζοι έχουν τη Γιακούζα. Στην πρώτη του ταινία ο Τακάσι Μιίκε δεν έχει βρει ακόμα τον κινηματογραφικό εαυτό του αλλά είναι εμφανές ότι το ταλέντο του περισσεύει. Βία, απομόνωση, μαύρο χιούμορ, ηθικός ξεπεσμός, διεστραμμένη σεξουαλικότητα, σπάσιμο των ταμπού και ένας αμοραλιστής κεντρικός ήρωας είναι η θεματολογία που ορίζει τον κόσμο του Μιίκε και τα κουβαλάει ακόμα στις ταινίες του.

Πρώτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα τον υπόκοσμο της Ιαπωνίας.

Follow @CineTwts

Safe (1995)

***
Η πρώτη εντύπωση είναι ότι παρακολουθείς μια δραματική ταινία οικολογικού ενδιαφέροντος όμως έχει δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Η πολύ αργή ανάπτυξη βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση της κατάστασης που βιώνει η ηρωίδα αλλά παράλληλα χάνει στην πλοκή. Το φινάλε θα σε ανταποδώσει για την υπομονή σου. Η Τζούλιαν Μουρ θα έπρεπε να παίρνει κάθε χρόνο το Όσκαρ, είναι η πιο αξιόλογη ηθοποιός της εποχής μας.

Follow @CineTwts

Heat (1995)

****
(«Ένταση»)
Μια από τις ελάχιστες ταινίες δράσης που διαθέτει σοβαρό σενάριο (καλοδουλεμένους χαρακτήρες και διαλόγους). Ήδη θεωρείται κλασική. Η πρώτη εμφάνιση - μαζί στην οθόνη - των ιερών τεράτων της εποχής της (Πατσίνο –Ντενίρο). Άψογη δουλειά από τον Μάικλ Μαν («The Keep»).

Follow @CineTwts

The Usual Suspects (1995)

****1/2
Μία απο τις 10-20 αγαπημένες μου ταινίες. Ένα από τα καλύτερα σενάρια που γράφτηκαν ποτέ. Αν δεν την έχεις δει, σε ζηλέυω.

Follow @CineTwts

Dangerous Seductress (1995)

*

Ταινία τρόμου με καλλίγραμμες κοπέλες και άνευ ουσίας σκοτωμούς. Στην αρχή έχει λίγο χιούμορ (τουλάχιστον έτσι το εκλάμβανα εγώ), μετά όμως ξεκίνησε να δείχνει πλαστικές ξανθιές με μαγιό ή μίνι φούστες, όποτε το θυμόταν σκότωνε και κάποιον. Ο Ινδονήσιος σκηνοθέτης προσπαθεί πολύ και στην αρχή οι σκηνές του είναι ευφάνταστες, το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι άθλιο. Οι ηθοποιοί είναι κάκιστοι και έχει τουλάχιστον 3 σκηνές κλεμμένες από το Evil Dead. Από την άλλη, αν έχεις καλή διάθεση σίγουρα θα το διασκεδάσεις, είναι γνήσιο καλτ-τρόμου-παραγνωρισμένο αριστούργημα. 

Η πρωταγωνίστρια λίγο πριν σφάξει κάποιον.

Η Βασίλισσα του Σκότους με διακριτικά φωτάκια στα επίμαχα σημεία.

Η εξαφανισμένη Kristin Anin στην πιο πικάντικη σκηνή της.

Follow @CineTwts