Blade Runner 2049 (2017)

Προτιμώ να επικεντρωθώ στα αρνητικά μιας σχεδόν τέλειας συνέχειας του πρώτου άφταστου αριστουργήματος. Παρόλο το ταλέντο του, παρότι  δεν έχω δει κακή ταινία του (ίσως τις έχω δει όλες) ο Βιλνέβ (όχι ο Ζακ) δεν έχει το εκτόπισμα του Ρίντλεϊ Σκοτ. Από το σάουντρακ λείπει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και από το σενάριο λείπει ένας Φίλιπ Ντικ, να δώσει ένα διήγημα για να πατήσει πάνω. Από την άλλη, όταν το Χόλυγουντ αποφασίζει να ανοίξει την κάνουλα με τα εκατομμύρια πάνω από μια ταινία που έχει κάτι να πει, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αποστομωτικό. 

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας είναι η πεποίθηση του ανδροειδούς ότι είναι ξεχωριστός,
ότι είναι πραγματικός άρα δεν χρειάζεται να υπακούει χωρίς κρίση ή αντίρρηση.

Follow @CineTwts

Bad Timing (1980)

(«Η Δύναμη Της Σάρκας»)
Οι αντρικές εμμονές και ανασφάλειες σε μια τόσο οικία ιστορία που νομίζεις ότι γράφτηκε για εσένα (αν έχεις περάσει από άσχημο χωρισμό). Το μοντάζ και η σκηνοθεσία εξυπηρετούν παραδειγματικά την αφήγηση. Εκπληκτικό το φινάλε, πολύ καλή επιλογή τραγουδιών αλλά και το πρωτότυπο μουσικό θέμα του Ρίτσαρντ Χάρτλεϊ. Η Τερέζα Ράσελ είναι κολασμένα σέξυ και ο σκηνοθέτης της προσθέτει επιπλέον ερωτισμό με τα πλάνα που της χαρίζει. Παρότι σκοτεινό και δύσπεπτο είναι σίγουρα από τα καλύτερα φιλμ του του Νίκολας Ρεγκ. 

Καύλα και ζήλεια.

 

Follow @CineTwts

Persona (1966)

(«Έρωτες Χωρίς Φραγμό»)
Δράμα. Ένα από τα αριστουργήματα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Μέσα σε 80 λεπτά, αναλύει στο έπακρο τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Ένα έργο που σε προκαλεί να σκεφτείς, να λύσεις το γρίφο του και να επαναπροσδιορίσεις όλες τις σκηνές του. Ακόμα και το εξαιρετικό εναρκτήριο μοντάζ, εκτός από το να θεμελιώνει την ατμόσφαιρα, αποκτά τη δική του νοηματική βαρύτητα αφού πέσουν κι οι τίτλοι τέλους. 

Follow @CineTwts

Burnt By The Sun (1994)

(«Ψεύτης Ήλιος», «Utomlyonnye Solntsem», «Soleil trompeur»)
Πολιτικό, δράμα εποχής. Μια καλοκαιρινή μέρα στο εξοχικό του Στρατηγού Κοτόφ, στην σταλινική Ρωσία του 1936. Εκπληκτικές αισθητικά σκηνές, ράθυμοι ρυθμοί, τσεχοφικοί χαρακτήρες και η αναμενόμενη σύγκρουση που θα φανερώσει τα πρόσωπα κάτω από τα προσωπεία. Του οφείλω και δεύτερη προβολή. 

Την ίδια χρονιά που ο «Forest Gump» πήρε όλα τα Όσκαρ, 
αυτό της ξενόγλωσσης το πήρε ετούτο το διαμαντάκι.

Aυτή η σκηνή θα μείνει για πάντα μαζί μου

Follow @CineTwts