Plein Soleil (1960)

(«Γυμνοί Στον Ήλιο», «Purple Noon»)
Ψυχολογικό θρίλερ παλαιάς κοπής. Σασπένς, κυνηγητά, ανατροπές, ένας ανήθικος αλλά γοητευτικότατος Αλέν Ντελόν και η καλοκαιρινή Μεσόγειος. Βάλε μέσα σε όλα αυτά και τη μουσική του Νίνο Ρότα. Απόλαυση. Κλασικός κινηματογράφος. 

Follow @CineTwts

The Devil's Eye (1960)

**1/2
("Djävulens öga")

Μία αδύναμη στιγμή στη φιλμογραφία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο σατανάς έχει βγάλει ένα σπυρί στο μάτι του το οποίο οφείλεται στην αγνότητα μιας κοπέλας. Ο Μπέργκμαν διηγείται ένα παραμύθι με χριστιανικές παραβολές, την πάλη του καλού με το κακό χωρίς κάποια βαθύτερη ανάλυση των χαρακτήρων ή των καταστάσεων όπως μας έχει συνηθίσει. Δεν πιστεύω ότι είχε σκοπό να κάνει κωμωδία (όπως αναφέρεται η ταινία) απλά την χαρακτήρισε έτσι ώστε να προϊδεάσει για την ελαφρότητά της.

Follow @CineTwts

Les Yeux Sans Visage (1960)

***
(«Eyes Without A Face») 
Γαλλικό θρίλερ που παρά την ηλικία του παρακολουθείται εύκολα ακόμα και σήμερα. Αποτέλεσε την βάση πάνω στην οποία ο Αλμοδοβάρ έστησε το απαράδεκτο «La Piel Que Habito». Ο χειρουργός πατέρας θέλει να επανορθώσει το ολικά κατεστραμμένο πρόσωπο της κόρης του, το δίλημμα προφανές, αντέχεις το βάρος της δολοφονίας ενός αθώου κοριτσιού με την ελπίδα να αποκατασταθεί το πρόσωπό σου; Είναι ένοχος ένας πατέρας που προσπαθεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να επιστρέψει τη ζωή στην κόρη του; Την μουσική της ταινίας έχει συνθέσει ο μεγάλος Μορίς Ζαρ, πατέρας του Ζαν-Μισέλ.

Follow @CineTwts

Έγκλημα Στα Παρασκήνια (1960)

***

Ελληνικό νουάρ που ξεχωρίζει. Πολύ προσεγμένη δουλειά από κάθε άποψη, το σενάριο βασίζεται σε μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Μπέκα. Οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπείς και υπάρχει το μυστήριο μέχρι τέλους. Όσο κι αν χάρηκα που είδα μια καλή ελληνική ταινία από εκείνη την εποχή (πόσο μάλλον νουάρ-μυστηρίου) η αλήθεια είναι ότι δεν συγκρίνεται με τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές ή Αμερικάνικες.

Follow @CineTwts

À Bout De Souffle (1960)

***1/2
Αποτέλεσε ριζοσπαστική αλλαγή στις δομές του μέχρι τότε κινηματογράφου (πχ. έλλειψη σεναρίου), σήμερα βλέπετε ακόμα ευχάριστα. Ο Μπελμοντό γεμίζει κάθε καρέ με την φρεσκάδα του και σε αναγκάζει να τον ερωτευτείς, ο χαρακτήρας του αντιγράφτηκε πολλάκις από τότε στο σινεμά. Σκηνοθέτησε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ (ντεμπούτο), το σενάριο συνυπόγραψε ο Φρανσουά Τριφό και μεγάλη ανάμειξη στην παραγωγή είχε ο Κλοντ Σαμπρόλ (ο αγαπημένος μου Γάλλος σκηνοθέτης). 

Follow @CineTwts