Woman Of The Dunes (1964)

(«Γυναίκα Στους Αμμόλοφους», «Suna No Onna»)
Φιλοσοφική αλληγορία πάνω στη ματαιότητα της ύπαρξης. Φυσικά κι έχει ενδιαφέρον η κεντρική ιδέα, ο Τεσιγκαχάρα την αναλύει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, δίνοντας πρωτεύοντα ρόλο στο φυσικό περιβάλλον και ειδικότερα το στοιχείο της άμμου. Αλλά βαρέθηκα. Η πλοκή ήταν προβλέψιμη, τα πλάνα πολύ σκοτεινά και η άμμος ατελείωτη. Η μονότονη επανάληψη φαγητό-δουλειά-ύπνος και στα διαλλείματα σεξ, σίγουρα περνάει στον θεατή την αίσθηση που βιώνει κι ο ήρωας αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί μεγάλα διαστήματα χωρίς δράση. 
 

 

Follow @CineTwts

Fail-Safe (1964)

*****
(«Συναγερμός Θανάτου»)
Ψυχροπολεμικό θρίλερ με αρχίδια. Δεν θα σου πω ούτε για τις ερμηνείες, ούτε για την σκηνοθεσία, ούτε καν για το σενάριο. Ένα μόνο θα πω, φρόντισε να έχεις χρόνο όταν το δεις γιατί αφού το ξεκινήσεις, τα βλέφαρά σου δεν θα ανοιγοκλείσουν για τις επόμενες δυο ώρες και αφού τελειώσει θα βρίσκεσαι σε υπερένταση για άλλες δύο ώρες.

Follow @CineTwts

Αμφιβολίες (1964)

***1/2

Νουάρ μυστηρίου, βασισμένο στο "Κόκκινο βάζο" του Γιάννη Μαρή. Ο Κούρκουλος είναι ο δημοσιογράφος που θα ξεσκεπάσει το έγκλημα για να σώσει την αγαπημένη του. Οι ύποπτοι και οι υποψίες αλλάζουν χέρι μέχρι και την τελευταία αινιγματική σκηνή. Πολύ καλή για το είδος της και απορώ πώς δεν έχει αναδειχτεί μέχρι σήμερα.  Η τζαζ μουσική επένδυση του Κώστα Κλαββά δημιουργεί τη σωστή ατμόσφαιρα. Στην αρχή λίγο οι ερμηνείες (όχι των πρωταγωνιστών) είναι πρόχειρες αλλά μετά κι αυτές στρώνουν. Μου κάνει εντύπωση πως όλες οι “νουάρ” της εποχής έχουν κι έναν αισθησιακό χορό, ήταν τόσο συνηθισμένο εκείνες τις μέρες; 

Ο αισθησιακός χορός της Μπέλα Μπαλαλάικα.

Follow @CineTwts

Λόλα (1964)

***1/2
Νουάρ του εγχώριου κινηματογράφου. Παρουσιάζει τους "μάγκες" με ιδανικά και ηθική μίας άλλης εποχής. Λάμπει η Καρέζη, καλός ο Κούρκουλος και το υπόλοιπο καστ. Πιασάρικες ατάκες όπως "είναι πολλά τα λεφτά Άρη" και "το πιο γρήγορο μαχαίρι της Τρούμπας" έχουν μείνει μέχρι σήμερα. Επίσης, πολύ καλή η μουσική του Ξαρχάκου. 

Follow @CineTwts

Marnie (1964)

***
Ακόμα και ο Χίτσκοκ μπορεί να έχει τις μέτριες στιγμές του. Από τεχνικής άποψης είναι άρτια, αλλά το θέμα της είναι βαρετό και δεν αναπτύσεται σωστά. Ο Κόνερι είναι αρκετός στον ρόλο του, ο χαρακτήρας της Μάρνι όμως είναι πολύ απαιτητικός και η Χέντρεν δεν ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις.

Follow @CineTwts