31 Οκτωβρίου 2012

Juan De Los Muertos (2011)



*** 
(«Juan Of The Dead», «Ο Ιωάννης Των Νεκρών»)
Κωμωδία με ζόμπι, με τη διαφορά ότι αυτή έρχεται από την Κούβα. Ακολουθεί τη λογική του ζόμπι-ολοκαυτώματος με τα απαραίτητα κλισέ τα οποία ξεπερνάει με την σπιρτάδα και την ευρηματικότητά της. Τα φτηνά εφέ ισοφαρίζουν οι ευφάνταστες σκηνές της.

30 Οκτωβρίου 2012

Killing Them Softly (2012)



***1/2
Τρομερή ένταση με ελάχιστη δράση. Σκηνοθετική βιρτουοζιτέ και εκπληκτικές ερμηνείες, ιδιαίτερα αυτή του Μπεν Μέντελσον («Animal Kingdom»). Η πρώτες σκηνές με την ληστεία είναι εκπληκτικές, έκτοτε η ταινία δεν ξαναφτάνει σε αυτά τα επίπεδα έντασης και μπορεί να σε κάνει να βαρεθείς. Ενδιαφέρον το σχόλιο ότι ο εγκληματικός υπόκοσμος λειτουργεί ως εταιρεία παρά όπως μας δίδαξε ο Κόπολα στο «Νονό» του.

29 Οκτωβρίου 2012

Viy (1967)



***1/2
Μεταφορά της ομότιτλης νουβέλας του Γκογκόλ στον κινηματογράφο. Πρόκειται για την πρώτη ταινία τρόμου της Mosfilm και ουσιαστικά όλης της Σοβιετικής Ένωσης (για να πάρουν έγκριση από την λογοκρισία, οι παραγωγοί στηρίχτηκαν στο γεγονός ότι στηρίζεται σε έναν λαϊκό μύθο). Πρωτότυπη ατμόσφαιρα τρόμου, πιο κοντά στις λαϊκές παραδόσεις της Ανατολικής Ευρώπης. Μέσα στο 2013 αναμένεται το remake.

την ίδια εποχή που ο Ρέι Χαριχάουζεν («Jason And The Argonauts») (πάνω φωτό) έκανε τα εφέ που του χάρισαν διεθνή αναγνώριση…
…οι Ρώσοι έφερναν αποτέλεσμα πειραματιζόμενοι σε ένα είδος κινηματογράφου (κάτω φωτό) στον οποίο δεν είχαν ούτε εμπειρία ούτε ερεθίσματα.

27 Οκτωβρίου 2012

Killer Joe (2011)



***
Ξεκινάει πολύ δυνατά αλλά κάνει κοιλίτσα. Το φινάλε είναι πολύ ιδιαίτερο και αν μη τι άλλο θα το συζητήσεις αφού το δεις. Αρκετά καλός ο Μάθιου Μακόναχι στο ρόλο του Τεξανού βλαχομπάτσου.

Αγνώριστη η Τζίνα Γκερσον, υποστηρίζει ότι φόραγε "περουκίνι αιδοίου" στις επίμαχες σκηνές της.

26 Οκτωβρίου 2012

The Changeling (1980)



**1/2
(«Απόλυτος Τρόμος»)
Δεν ξεπερνάει τα υπόλοιπα θρίλερ της εποχής του. Όσο καλός ηθοποιός κι αν ήταν ο Τζορτζ Σ. Σκοτ εδώ παίζει άνευρα έναν ρόλο που δεν του ταιριάζει. Καλύτερη στιγμή, το μεγαλοπρεπές φινάλε που τελικά σου αφήνει μια “γλυκιά” γεύση.