***
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ
είναι μανούλα στις ταινίες με σασπένς και τις οικογενειακές περιπέτειες, που και
που του βγαίνει και κάτι άλλο. Πολεμική ταινία δεν τον περίμενα να κάνει και
αναμφισβήτητα είναι καλό το αποτέλεσμα. Κυρίως όμως λόγω των συνεργατών του,
του κινηματογραφιστή Γιάνους Καμίνσκι και του σεναριογράφου Ρόμπερτ Ροντάτ. Η σκηνή της
“απόβασης” έχει μείνει στο μυαλό πολλών λόγω της ωμής αναπαράστασης της βίας
(κάτι που σπάνια βλέπεις σε ταινίες του Σπίλμπεργκ) και της αληθοφάνειάς της. Θυμίζει
αρκετά βέβαια την αντίστοιχη σκηνή στο «Ran» του Κουροσάβα. Με αυτή η σκηνή ο Σπίλμπεργκ εισήγαγε
την τεχνική της «κάμερας στο χέρι» στο Χόλιγουντ (ουσιαστικά είναι η πρώτη
ταινία βγαλμένη από μεγάλο στούντιο που δοκιμάζεται αυτή η τεχνική), ασχέτως αν
σήμερα θεωρείται “απαραίτητο” (είναι της μόδας) η κάθε ταινία να έχει κουνημένα
πλάνα.
Η αγαπημένη ταινία του Τζόρτζ Μπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα την έβαζα χαμηλά στη λίστα των 100 καλύτερων πολεμικών ταινιών, αν και οι πολεμικές ταινίες πάντα μου φαίνονται λίγο βαρετές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σπίλμπεργκ διάλεξε τον Ματ Ντέιμον να κάνει τον Ράιαν γιατί ήθελε ένα τυπικό Αμερικάνο αλλά άγνωστο πρόσωπο, μέχρι να ολοκληρωθεί η ταινία ο Ματ Ντέιμον είχε πάρει Όσκαρ για το «Good Will Hunting» και προφανώς ήταν αναγνωρίσιμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή