I Pugni In Tasca (1965)

(«Fists In The Pocket», «Γροθιές Στην Τσέπη»)
Οικογενειακό δράμα. Μια επίθεση στους οικογενειακούς θεσμούς, που καθιέρωσε τον Μάρκο Μπελόκιο μόλις στα 26 του χρόνια. Δεν μπήκα ποτέ στο κλίμα. Δεν την κατάλαβα. Αντιλαμβάνομαι την πρωτοτυπία της το 1965 που κυκλοφόρησε αλλά δεν νομίζω ότι την διατηρεί στις μέρες μας. Η ανηθικότητα του νεαρού μου πέρασε απαρατήρητη, αντιθέτως με απώθησε η νοσηρή ατμόσφαιρα και η μιζέρια της εξοχικής μεγαλοαστικής οικογένειας. Ευτυχώς, έχω συμμάχους μου τον Μπουνιουέλ και τον Αντονιόνι που την απέρριψαν. 

Μουσική του Ennio Morricone

Follow @CineTwts

The Collector (1965)

****
(«Ο Συλλέκτης»)
Όπως και στις περισσότερες μεταφορές μυθιστορημάτων, καταγράφει τα συμβάντα της ιστορίας (ευτυχώς πιστά) αλλά δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις και την πολυπλοκότητα των ηρώων, που είναι και όλο το ζουμί. Πάντως αξίζει να τη δεις, κυρίως γιατί το βιβλίο έχει cojones και η ταινία φροντίζει να το δείξει.

Follow @CineTwts

Simón Del Desierto (1965)

****
(«Σιμών Της Ερήμου», «Simon Of The Desert»)
Ο Μπουνιουέλ χλευάζει την εκκλησία, παίζοντας στο δικό της παιχνίδι με τους δικούς της όρους. Φέρνει τους χαρακτήρες του σε αμήχανες καταστάσεις όπου τις κατακρίνει με τη διακριτική του ειρωνεία. Στο φινάλε καταδεικνύει το αυτονόητο, την αδιέξοδη λογική στην οποία στηρίζεται η εκκλησία και οι εκκλησιαστικές προτροπές.

Ο διάολος με τη μορφή της Σίλβια Πινάλ

Follow @CineTwts

Alphaville (1965)

***1/2
(«Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution», «Ο Λεμι Κοσιον εναντίον του Αλφα-60»)
Και νουάρ και επιστημονικής φαντασίας και παρωδία και νουβέλ βαγκ. Με υπόγεια ειρωνεία ο Γκοντάρ σατιρίζει το πολιτικό σύστημα της εποχής του. Ο Λεμί Κασιόν (ο ρόλος πάει γάντι στον Εντί Κονσταντίν), σαν άλλος Φίλιπ Μάρλοου, κινείται στα σκοτεινά σοκάκια του Παρισιού που υποτίθεται ότι τοποθετείται η Αλφαβιλ, μια φουτουριστική πόλη σε έναν άλλο πλανήτη. Έχει μια παρωχημένη ποιητικότητα που σε αποσπάει αλλά ακόμα και σήμερα δείχνει τα δόντια της.

Follow @CineTwts

La Decima Vittima (1965)

***
(«The Tenth Victim»)
Κωμωδία επιστημονικής φαντασίας με Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Ούρσουλα Άντρες. Τον 21^ο αιώνα ο φόνος είναι πλέον νόμιμος αρκεί να γίνεται μέσα στα πλαίσια του παιχνιδιού «Το Μεγάλο Κυνήγι». Ο ένας κυνηγός, ο άλλος θύμα μόνο που ο καθένας κρατάει την ταυτότητά του κρυφή. Διασκεδαστική με κάμποσες καλές στιγμές, με μηδενικό μπάτζετ και την Άντρες να λάμπει. Αν αναζητάς καλτ διαμαντάκια αυτό πρέπει να το δεις. 

Η σκηνή με το πυροβόλο σουτιέν στο "Austin Powers" σίγουρα έχει ξεπατικωθεί από εδώ.

 

Follow @CineTwts