The Living End (1992)

Ταινία δρόμου. Το ερωτικό χρονικό δυο ομοφυλόφιλων με AIDS, το τελευταίο τους ταξίδι. Μέσα στην παλαβομάρα του, κρύβει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που σε κερδίζει συναισθηματικά ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικών προτιμήσεων. Παρότι σε κάποια σημεία θυμίζει ερασιτεχνικό βίντεο, έχει στιγμές πολύ τολμηρές και γεμάτες ένταση. 

Ο αρχικός τίτλος της ήταν «Fuck The World».

Πιο κοντά στην πραγματικότητα από τη μελό ή την χαζοχαρούμενη 

αισθητική του Αλμοδοβάρ.

Follow @CineTwts

Παρακαλώ, Γυναίκες, Μην Κλαίτε (1992)

(«Please, Ladies, Don’t Cry»)
Μια ανέμελη, χιουμοριστική και ταυτόχρονα οξυδερκής τομή της πανέμορφης ελληνικής επαρχίας. Αργοί ρυθμοί, εύστοχοι διάλογοι, σουρεαλιστικές τάσεις και ο Αργύρης Μπακιρτζής (ηθοποιός-φετίχ του Τσιώλη). Οι χαρακτήρες είναι αφελείς, κουτοπόνηροι, καταφερτζήδες και βαθειά φιλοσοφημένοι. 

Τη φωτογραφία τη δανείστηκα από εδώ.

Follow @CineTwts

L.627 (1992)

**1/2
(«Νόμος 627»)
Στο Παρίσι της δεκαετίας του ενενήντα, ο αδιάφθορος αστυνομικός Λούλου χρησιμοποιεί ιδιαίτερες μεθόδους αντιμετώπισης των εμπόρων ναρκωτικών. Μπορεί να είναι κυνικός αλλά ενδιαφέρεται για τους “δικούς” του ανθρώπους. Ο Μπερτράν Ταβερνιέ επικεντρώνεται πολύ στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και πολλές φορές κουράζει.

Follow @CineTwts