(«Please,
Ladies, Don’t Cry»)
Μια ανέμελη, χιουμοριστική και ταυτόχρονα οξυδερκής τομή της πανέμορφης ελληνικής επαρχίας. Αργοί ρυθμοί, εύστοχοι διάλογοι, σουρεαλιστικές τάσεις και ο Αργύρης Μπακιρτζής (ηθοποιός-φετίχ του Τσιώλη). Οι χαρακτήρες είναι αφελείς, κουτοπόνηροι, καταφερτζήδες και βαθειά φιλοσοφημένοι.
Μια ανέμελη, χιουμοριστική και ταυτόχρονα οξυδερκής τομή της πανέμορφης ελληνικής επαρχίας. Αργοί ρυθμοί, εύστοχοι διάλογοι, σουρεαλιστικές τάσεις και ο Αργύρης Μπακιρτζής (ηθοποιός-φετίχ του Τσιώλη). Οι χαρακτήρες είναι αφελείς, κουτοπόνηροι, καταφερτζήδες και βαθειά φιλοσοφημένοι.
 |
| Τη φωτογραφία τη δανείστηκα από εδώ. |
Ο Σταύρος Τσιώλης είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες. Είναι βαθύς γνώστης της ελληνικής ψυχής και των εθίμων. Οι ταινίες του είναι ηθογραφικές, οι χαρακτήρες του αληθινοί, άνθρωποι που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Είναι ο Παπαδιαμάντης του ελληνικού κινηματογράφου. Τα πλάνα του, της ορεινής Αρκαδίας, δεν θα πίστευες ποτέ ότι έχουν γυριστεί σε ελληνικά τοπία. Σε κάθε του σκηνή, σε κάθε του ατάκα, σε κάθε πλάνο, σου δείχνει πως είναι η ζωή στο χωριό. Μια ζωή που πολλοί έχουμε απαρνηθεί, αλλά οι περισσότεροι γνωρίζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε και η συμβολή στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, του πρόωρα χαμένου Χρήστου Βακαλόπουλου. Κι αυτός όπου πρόλαβε να βάλει το χεράκι του βοήθησε τον κινηματογράφο μας.
Ο Θεοφάνης ρωτάει την καινούρια μαθητευόμενη ζωγράφο, «Η δεσποινίς ξέρει να φτιάχνει καφέ;», ξέρω, του απαντάει, Άγιε Θεοφάνη. Και έρχεται η αποστομωτική απάντηση, «με ολίγη». Όχι μόνο καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα κατευθείαν, αλλά με 2 κουβέντες στήνει και τη σχέση τους.
Βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου σεναρίου στη Θεσσαλονίκη.