L'important c'est d'aimer (1975)

(«Σημασία Έχει Να Αγαπάς», « That Most Important Thing: Love»)
Άνισο ερωτικό μελόδραμα. Από τις λιγότερο δυνατές δημιουργίες του Αντρέι Ζουλάφσκι. Τοποθετεί ένα ερωτικό τρίγωνο μέσα σε έναν εξωραϊσμένο υπόκοσμο ενώ δημιουργεί μια αρτίστικ ατμόσφαιρα, τεχνηέντως ερωτική. Το εικαστικό κομμάτι είναι άρτιο, τα υπόλοιπα χωλαίνουν. Κρατάω την ερμηνεία της Ρόμι Σνάιντερ που δείχνει να βιώνει τον ρόλο της. 
 

 

Follow @CineTwts

Amici Miei (1975)

****1/2
(«Οι Εντιμότατοι Φίλοι Μου», «My Friends»)
Μια παρέα μεσήλικων βολτάρουν την Τοσκάνη και τρομπάρουν με ανυποψίαστα θύματα. Γελάς και μελαγχολείς ταυτόχρονα. Γίνεσαι για δύο ώρες μέλος μιας παρέας που κάνει χαβαλέ χωρίς φραγμούς, που δεν σέβεται τίποτα. Το μεγάλο της ατού: έχει πιάσει το πνεύμα της αντροπαρέας, κάτι που δεν αλλοιώνεται ούτε μεταλλάσσεται στο χρόνο. Μετά από 40 σχεδόν χρόνια, την απολαμβάνεις σαν να γυρίστηκε εχθές.  

Follow @CineTwts

Race With The Devil (1975)

***1/2
(«Κούρσα Με Τον Διάβολο»)
Χαμηλού μπάτζετ θρίλερ δρόμου. Σατανιστές κυνηγάνε δύο φιλήσυχα ζευγάρια που έχουν πάει διακοπές με το τροχόσπιτο. Φτιάχνει καλή ατμόσφαιρα, είναι καλές οι ερμηνείες, δεν το κουράζει ποτέ και το τελειώνει σωστά. Πολύ ευχάριστο.

Follow @CineTwts

Profondo Rosso (1975)

***1/2
(«Deep Red», «Βαθύ Κόκκινο»)
Θρίλερ, τρόμου και μυστηρίου. Ίσως σήμερα να μην είναι πια τόσο τρομακτικό όσο τότε, παραμένει όμως αρκετά εμπνευσμένο. Έχει αρκετές έξυπνες στιγμές και διάφορες μικροανατροπές, ακόμα και το φινάλε είναι προσεγμένο (σπάνιο πράγμα για ταινία τρόμου). Μια από της καλύτερες του Ντάριο Αρτζέντο («Inferno») αλλά και όλου του είδους giallo. 

Οι τίτλοι αρχής διακόπτονται για να συμβεί ο πρώτος φόνος και συνεχίζουν αμέσως μετά. 

Η μάσκα του Saw είναι εμπνευσμένη από τούτη δω.

Πόσο λατρεύει -ο Αρτζέντο- να κόβει λαιμούς με σπασμένα τζάμια;

Follow @CineTwts