Crime d'Amour (2010)

***1/2
Καλό θρίλερ, εμφανώς επηρεασμένο από το σινεμά του Σαμπρόλ, με μπόλικο σασπένς και ανατροπές, δυστυχώς όμως δεν κάνει την υπέρβαση. Θεματική του η γυναικεία φιλία την οποία απομυθοποιεί πλήρως. Η αφεντικίνα εκμεταλλεύεται την καλοκάγαθη υπάλληλο κι αυτή στήνει το τέλειο έγκλημα για να την εκδικηθεί. Του χρόνου θα βγει ξανά στους κινηματογράφους, αυτή τη φορά διασκευασμένο από τον Μπράιαν Ντε Πάλμα.

Follow @CineTwts

Crimewave (1985)

**1/2
Νουάρ κωμωδία τρόμου που κυκλοφόρησε στα ελληνικά βίντεο κλαμπ με τον τίτλο "Ασύλληπτη Καταδίωξη Στο Μπρονξ". Ένα από τα πρώτα σενάρια των αδερφών Κοέν σε σκηνοθεσία Σαμ Ράιμι. Πολύ βίαιοι καρτουνίστικοι χαρακτήρες με χιούμορ ασπρόμαυρης βωβής ταινίας. Δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι πολύ καλό, μάλιστα υποτίθεται ότι τα στούντιο κατακρεούργησαν το υλικό και ο σκηνοθέτης το έχει αποκηρύξει.

Follow @CineTwts

Sex & Drugs & Rock & Roll (2010)

**1/2
Βιογραφική ταινία για την ζωή του Ian Dury. Μπορεί η ζωή του να μην ήταν συμβατική, μπορεί να έγινε καλτ φιγούρα και να έγραψε ιστορία στη βρετανική μουσική, μια ταινία για την ζωή του όμως παραμένει βαρετή. Ίσως επειδή δεν έχει στοιχεία ντοκιμαντέρ αλλά βγάζει τα δικά της συμπεράσματα.

Ποιός είναι ο Ian Dury; Δες εδώ κάτι αντιπροσωπευτικό.

Follow @CineTwts

The Grey (2011)

***
Ταινία επιβίωσης με σκοπό να σε κάνει να χεστείς από το φόβο σου, να νιώσεις το αδιέξοδο του πρωταγωνιστή, ε εγώ το ένιωσα και χέστηκα. Ειδικά στην αρχή που πέφτει το αεροπλάνο, ο κάθε διάλογος με έκανε περισσότερο ανήσυχο. Ο Λίαμ Νίσον δεν έδωσε καμία εκπληκτική ερμηνεία αλλά ήταν αρκετός στον ρόλο του (η μόνη ταινία του που μου αρέσει είναι το "Darkman"). Δυστυχώς το φινάλε με ξενέρωσε γιατί οι δύο τελευταίες γραμμές του σεναρίου κράτησαν 10 λεπτά με δραματική μουσική και γρυλίσματα λύκων.

Follow @CineTwts

Los cronocrímenes (2007)

***1/2
Επιδέξια γραμμένη ταινία σπαζοκεφαλιά, θέλει να ξεχωρίσει και να πρωτοτυπήσει και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Θυμίζει τη "Μέρα Της Μαρμότας" ("Groundhog Day") σε συνδυασμό με το "Primer". Στην ίδια θεματική είναι και το "Triangle" που μου φάνηκε ανώτερο.
Για πέντε λεπτά θα ερωτευτείς την Bárbara Goenaga. 

Bárbara Goenaga

Follow @CineTwts

Take Shelter (2011)

***1/2
Χωρίς ανούσιες εξάρσεις και φωνές συγκίνησης, παρακολουθούμε την πορεία του ανθρώπινου μυαλού μέχρι την ψυχασθένεια. Η ταινία δομείται πολύ έξυπνα ακροβατώντας στα μεταφυσικά οράματα του πρωταγωνιστή και την σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να ζήσει. Με εντυπωσίασε η ερμηνεία του πρωταγωνιστή Μάικλ Σάνον. Το ανοικτό φινάλε μου φάνηκε πιο πολύ σαν εύκολη λύση .

Follow @CineTwts

Four Lions (2010)

****
Ο Κρίστοφερ Μόρις έχει κάνει σάτιρα στη βρετανική τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, το "Four Lions" είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά στον κινηματογράφο και τα κατάφερε υπέροχα. Σατιρίζει την τρομοκρατία, ένα αντικειμενικά δύσκολο θέμα κι όμως το χειρίζεται πολύ καλά. Με το μαύρο χιούμορ του καταφέρνει ουσιαστικά να κρατάει τις ισορροπίες και να μην προσβάλει. Με έκανε πολλές φορές να γελάσω δυνατά.

Follow @CineTwts

Η Φωτογραφία (1987)

***
Οι χαρακτήρες είναι αρκετά αληθοφανείς και το θέμα τολμηρό, έχει όμως το γνωστό πρόβλημα εκμετάλλευσης του κινηματογραφικού χρόνου κάτι που χαρακτηρίζει τις ελληνικές ταινίες από την μεταπολίτευση και μετά. Ο πρωταγωνιστής (Άρης Ρέτσος) δεν ανταποκρίθηκε καλά στο ρόλο του. Χωρίς να είναι από τις καλύτερες, ξεχωρίζει στον ελληνικό κινηματογράφο. Κρίμα που δεν χειρίστηκε το θέμα του με περισσότερο θάρρος.

Follow @CineTwts

Love Object (2003)

***1/2
Χαμηλού κόστους παραγωγή, αλλά αρκετά προσεγμένη. Έχει καλή σκηνοθεσία και ανατροπές στο σενάριο. Σεξουαλικά φετίχ χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν κλίμα παράνοιας και ανασφάλειας. Έχασε υψηλότερη βαθμολογία επειδή στο τέλος το γύρισε σε ταινία τρόμου. Υπολόγισε ακόμα ότι είναι μόλις η πρώτη του ταινία (σκηνοθεσία - σενάριο) και έγινε σε 18 μόνο μέρες.

Follow @CineTwts

Carnage (2011)

****
Οι περισσότερες ταινίες κακώς ξεπερνούν σε διάρκεια τη μιάμιση ώρα, ιδού ένα εξαιρετικό παράδειγμα ολοκληρωμένης δουλειάς μόλις 79 λεπτών. Ο Πολάνσκι έχει βρει πάλι τη φόρμα του, οι διάλογοι  είναι πολύ εύστοχοι και το σενάριο με μαεστρία περιφέρει τους χαρακτήρες σε διαφορετικά στρατόπεδα υποχρεώνοντάς τους να αποκαλύπτουν σταδιακά το πραγματικό τους πρόσωπο.

Follow @CineTwts

Los Amantes Del Círculo Polar (1998)

***1/2
Η ζωή των πρωταγωνιστών κάνει συνέχεια κύκλους -παλινδρομεί, όπως τα ονόματά τους Ότο και Άνα. Η μεγάλη, αξεπέραστη αγάπη τους δεν θα σβήσει ποτέ (δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε στον εαυτό μου γιατί μου αρέσουν αυτές ταινίες). Είναι καλά δουλεμένη σκηνοθετικά και σεναριακά, με πολλές "συμπτώσεις" που θα εξηγηθούν στο τέλος. 

Follow @CineTwts

Maniac (1934)

**1/2
Βλέπεται και σήμερα, ξεκάθαρα όμως ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του. Οι ερμηνείες είναι πολύ θεατρικές και το σενάριο οριακά πιστευτό, κάνει μεγάλες κοιλιές αλλά από την άλλη έχει σκηνές αρκετά μπροστά για την εποχή του. Λίγο πορνογραφικό, λίγο βίαιο με τις γάτες, λίγο φαιδρό κτλ.

Follow @CineTwts

Raising Arisona (1987)

***1/2
Η δεύτερη ταινία των αδερφών Κοέν, κωμωδία με πολύ καλό καστ. Μόνο αρνητικό, ότι σε κάποιες στιγμές οι χαρακτήρες γίνονται καρικατούρες και οι καταστάσεις καρτουνίστικες με αποτέλεσμα από έξυπνο χιούμορ να το γυρνάνε σε χιούμορ φάρσας. Όπως και να έχει είναι αστεία ταινία, ίσως απλά περίμενα κάτι παραπάνω λόγω του ότι είναι οι Κοέν. 

Follow @CineTwts

Bring Me The Head Of Alfreado Garcia (1974)

****
H πιο παραγνωρισμένη ταινία του Πέκινπα, σίγουρα από τις καλύτερές του. Βίαιη και σκοτεινή, χαράζει τους δικούς της ηθικούς κανόνες. Ο ήρωας θα κάνει τα πάντα για τα χρήματα, θα βεβηλώσει έναν τάφο και θα σκοτώσει όποιον σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του, μέχρι να βρει τη δικαίωσή του. Η μοναδική ταινία που ο Πέκινπα έκανε ακριβώς όπως την ήθελε.

Follow @CineTwts

Ponyo (2008)

****
Τι να πω; Μαγεία. Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι αποδεικνύει ότι δικαίως θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ζωή animator. Τα σχέδιά του αλλά και η φαντασία του (τον βάζω στο ίδιο επίπεδο με τον Γκίλιαμ -κι αυτός σαν animator ξεκίνησε) είναι ασύγκριτα, σε γοητεύουν. Τώρα άμα σου πω ότι είναι η ιστορία μια μικρής γοργόνας θα με πιστέψεις; Πάντως, εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι δεν πήρε διανομή στις ελληνικές αίθουσες, παρότι πήγε πολύ καλά σε Αμερική και Ιαπωνία και τα παιδικά κόβουν πάντα εισιτήρια.

Follow @CineTwts

Cube (1997)

****
Ετερογενής ομάδα ανθρώπων βρίσκεται σε θανάσιμη παγίδα χωρίς να ξέρει γιατί, σου θυμίζει τίποτα; Αν το "Saw" είναι ο μπαμπάς ενός ολόκληρου είδους ταινιών (που αυτό τον καιρό είναι πολύ στα πάνω του), ο "Κύβος" είναι ο Καναδός  παππούς του. Όταν κυκλοφόρησε δεν υπήρξε Έλληνας (της γενιάς του βιντεοκλάμπ) που να βλέπει θρίλερ/επιστημονικής φαντασίας και να μην το είχε δει. Ακόμα και σήμερα δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μοιάζει απόλυτα σύγχρονο και δεν έχει χάσει καθόλου την φρεσκάδα του.

Follow @CineTwts

The Iron Lady (2011)

**
Πάντα μου φαίνονται λίγο βαρετές οι κινηματογραφικές βιογραφίες, η "Σιδηρά Κυρία" δεν αποτελεί εξαίρεση. Βλέπουμε την ηλικιωμένη και συμπαθή πλέον γιαγιά Θάτσερ να αναπολεί τις μέρες της δόξας της. Γυναίκα σκηνοθέτης ("Mama Mia!"), γυναίκα σεναριογράφος, γυναίκα πρωταγωνίστρια, δεν μπορούσα να περιμένω και πολλά περισσότερα.

Follow @CineTwts

Wasted Youth (2011)

**
Την είδα με ενδιαφέρον το οποίο μειωνόταν σταδιακά, υποτίθεται ότι είναι από τις καλές ελληνικές φετινές ταινίες. Το 2011 ακόμα ο ελληνικός κινηματογράφος δεν μπορεί να ξεφύγει από το κόμπλεξ μεγάλες-σκηνές-χωρίς-διαλόγους-και-νόημα. Για μιάμιση ώρα και κάτι μας συστήνονται οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, μέχρι το τέλος που παραπέμπει ευθέως σε ένα αληθινό γεγονός που όλοι μας βιώσαμε στην Αθήνα (δεν το αποκαλύπτω για να μην προδώσω το φινάλε).

Follow @CineTwts

The Mist (2007)

***
Στερεοτυπική ταινία καταστροφής με τέρατα από το υπερπέραν που απειλούν την ανθρωπότητα. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων έχει παγιδευτεί μέσα σε ένα σουπερμάρκετ. Ενδιαφέρον έχει πως αναπτύσσει τις σχέσεις τους σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Ταινία για 2 αστέρια, τις έβαλα 3 λόγω των  τελευταίων δέκα λεπτών.

Follow @CineTwts

Suicide Room (2011)

**
Νεανικό δράμα, όχι πολύ διαφορετικό από αυτά που έχεις ήδη δει, παρότι φέρεται ως η καλύτερη πολωνική ταινία των τελευταίων ετών (!).  Η όποια διαφορετικότητά της έγκειται στο γεγονός ότι ο έφηβος emo ήρωας αντί να κλειστεί στον εαυτό του, κλείνεται στο ίντερνετ, όπου αρχίζει να ζει μια παράλληλη ζωή και να γνωρίζει ακατάλληλους ανθρώπους, μέχρι το αναπόφευκτο που υπονοεί ο τίτλος.

Follow @CineTwts

Τα Οπωροφόρα Της Αθήνας (2010)

**1/2
Οι καλές στιγμές της ταινίας προέρχονται από τις καλές ατάκες του βιβλίου (είναι ξεκάθαρο χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο).  Το σενάριο φαίνεται να είναι γραμμένο στο πόδι έχει όμως ατάκες όπως "απ' τη ζωή στο θάνατο είναι ένα σκαλοπάτι κι από τον κώλο στο μουνί δυό δάχτυλα και κάτι" ή "το φτέρνισμα είναι μισό χέσιμο και το χέσιμο είναι μισό γαμήσι". Η σκηνοθεσία είναι καλή αν και θα μπορούσε να έχει πιο "έγχρωμη" εικόνα. Έχει μια γλυκιά ελαφράδα και χιούμορ για εξηντάρηδες που μπορεί να σε συνεπάρει κάποιες στιγμές.

Follow @CineTwts

Wrecked (2010)

***
Ξεκινάει πάρα πολύ καλά, αλλά μετά ανακατεύεται με φαντασιώσεις και οράματα και αυτό πάντα μου δημιουργεί την εντύπωση της εύκολης σεναριακής λύσης. Ο ήρωας είναι παγιδευμένος μέσα σε ένα αυτοκίνητο με τρία πτώματα δίπλα του, χωρίς να θυμάται πως έφτασε εκεί ούτε καν ποιός είναι. Για σκηνοθετικό ντεμπούτο είναι μια χαρά.

Follow @CineTwts

L'Illusionniste (2010)

**1/2
Στο ίδιο αισθητικό μοτίβο με το "Les Triplettes De Belleville", αυτή τη φορά προσθέτοντας το υπόγειο μειλίχιο χιούμορ του Ζακ Τατί. Όλη η ταινία είναι φόρος τιμής στον δημιουργό του Μεσιέ Ιλό, πέραν του ότι το σενάριο είναι του δικό του, ο πρωταγωνιστής θα μπορούσε να είναι ο Μεσιέ Ιλό. Η αναπαράσταση των πόλεων που ταξιδεύει ο πρωταγωνιστής (ειδικά το Εδιμβούργο, που είναι και η έδρα του σκηνοθέτη) είναι καταπληκτική, μου θύμισε αρκετά την αναπαράσταση του Παρισιού στο "The Aristocats".

Follow @CineTwts

The Magdalene Sisters (2002)

***
Τα μοναστήρια (γυναικεία και μη) της θρησκείας που διδάσκει την "αγάπη", γίνονται στρατόπεδα συγκέντρωσης αμαρτωλών με σκοπό να βασανιστούν μέχρι να εξαγνιστούν (αυτή είναι η ταινία αλλά αυτή είναι και η αλήθεια). Πολύ καλή μεταφορά αλλά αναμενόμενη εξέλιξη. Εξαιρετικές ερμηνείες αλλά περίμενα κάτι παραπάνω από τον Μάλαν τον σκηνοθέτη του "Orphans".

Follow @CineTwts

Χάππυ Νταίη (1976)

**
Η δεύτερη ταινία του Βούλγαρη δύο χρόνια μετά το "Προξενιό Της Άννας". Εξίσου βαρετή (παρότι σάρωσε τα βραβεία στη Θεσσαλονίκη), είναι της περιόδου που στην Ελλάδα αν μια ταινία δεν ήταν αργή, αυθαίρετη και αλληγορική δεν ήταν τέχνη. Νεορεαλισμός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μακρονήσου.

Follow @CineTwts

Antichrist (2009)

*1/2
Η χειρότερη ταινία του Λαρς Φον Τρίερ, νομίζω τις έχω δει όλες. Ξεκινάει έχοντας μια σοβαρή-δραματική πλοκή με δυνατότητες να αναπτυχθεί πολύ καλά, αντ' αυτού ο Φον Τρίερ αποφασίζει να κάνει κάτι ακαταλαβίστικο -που επικεντρώνεται όμως στον ψυχικό κόσμο της γυναίκας- και λίγο αργότερα (αφού έχεις χάσει παντελώς το ενδιαφέρον σου) το γυρνάει σε τρόμου, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Απογοήτευση.

Follow @CineTwts

Kidnapped (2010)

***
Πολύ βίαιο, με κάποιες προβλέψιμες ανατροπές, δεν δικαιολογεί το ντόρο που έγινε. Όταν είδα πρώτη φορά το "Irreversible" σοκαρίστηκα με την σκηνή όπου του συνθλίβει το κεφάλι με έναν πυροσβεστήρα, ειδικά με την ανατριχιαστική λεπτομέρεια πως το στόμα κουνιέται ακόμα καθώς το κεφάλι γίνεται κιμάς. Πλέον, όσες φορές και να το δω σε άλλη ταινία, δεν μου λέει κάτι. 

Follow @CineTwts

A Tale Of Two Sisters (2003)

***1/2
Καλό Κορεάτικο θρίλερ (τρόμου), με αρκετές ανατροπές και σασπένς. Καλές ερμηνίες, καλή κινηματογράφηση, καλό σενάριο, γενικά ένα πολύ σφιχτοδεμένο σύνολο που αξίζει να δεις αν σε ενδιαφέρει το είδος.

Follow @CineTwts

Hugo (2011)

**1/2
(δεν το είδα σε 3D)
Θα την δεις πολύ ευχάριστα αν σου αρέσει η τέχνη του κινηματογράφου ή μάλλον η ιστορία του αλλά δεν είναι τίποτα εξαιρετικό. Πρόκειται για τη ζωή του Ζορζ Μελιέ, δραματοποιημένη. Ο Ali G (Σάσα Μπάρον Κοέν) δίνει όπου χρειάζεται κωμικό τόνο στην ταινία. Χάρηκα που είδα ξανά κάποιες σκηνές από ταινίες του Μελιέ στην καλύτερη δυνατή ποιότητα. Δευτερεύον αλλά σημαντικό, τεχνικά η εικόνα ήταν άριστη.

Follow @CineTwts

Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα (2002)

****
Προτελευταία ταινία του Νίκου Νικολαϊδη, με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Αγγελάκα (Τρύπες) και τον γιό του Συμεών Νικολαϊδη (Simon Bloom). Από τις καλύτερες ταινίες του, απρόβλεπτα καλός ο Αγγελάκας και το υπόλοιπο (ερασιτέχνες επί το πλείστον) καστ. Νουάρ στα πρότυπα του Μπουκόφσκι ή του "Alphaville" του Γκοντάρ, ήρωας ένας περιθωριακός ρομαντικός λούζερ που δεν θα διστάσει να τα παίξει όλα, ακόμα κι αν χάσει, μόνο για τη χαρά του παιχνιδιού. Άψογη φωτογραφία, πολύ καλή και η μουσική του Αγγελάκα.

Follow @CineTwts

The Rum Diary (2011)

**
Το ξεχνάς την επόμενη μέρα. Δεν κατάλαβα καν πιο είναι το θέμα του, η αδιάβλητη δημοσιογραφία; Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Χάντερ Τόμπσον, το οποίο όμως πέρασε πολύ επιφανειακά. Εντωμεταξύ, το love story ήταν απολύτως αχρείαστο, δεν εξυπηρέτησε πουθενά την πλοκή της ταινίας, εκτός από το να μας επισημάνει την Άμπερ Χερντ ("Pineapple Express") και φυσικά να έχει το γυναικείο κοινό έναν χαρακτήρα να ταυτιστεί, το κορίτσι του Τζόνι Ντεπ. Ο σκηνοθέτης Μπρους Ρόμπινσον έχει στο βιογραφικό του την καλτ βρετανική ταινία "Withnail and I" που επίσης δεν μου αρέσει.

Follow @CineTwts

TrollHunter (2010)

**
Μοκιουμένταρι (ψευδοντοκιμαντέρ) γύρω από τον σκανδιναβικό μύθο των τρολς. Μία διαφορετική προσέγγιση όπου τα "κακά τέρατα" παρουσιάζονται ως χαζά αθώα σαρκοφάγα ζώα, πλάσματα της φύσης που όχι μόνο δεν πρέπει να τα πολεμάμε, αλλά πρέπει και να τα προστατεύουμε (αλλά πρέπει όλο αυτό να μείνει κρυφό από την ανθρωπότητα). Σε στιλ "Βlair Witch Project" ξεκινάει σαν τρόμου και καταλήγει φυσιολατρικό δράμα. Έφτασε μέχρι το Φεστιβάλ του Sundance.
(Τα δικαιώματα για αμερικάνικο ριμέικ αγοράστηκαν προτού καν παιχτεί στις αμερικανικές αίθουσες)

Follow @CineTwts

Date Movie (2006)

**1/2
Δεν είναι όσο αστείο θα ήθελε αλλά έχει τις στιγμές του. Διακωμωδεί κυρίως ρομαντικές κομεντί της εποχής του, κάπου κάπου το χάνει όμως και γίνεται σαχλό. Ανέδειξε την Σόφι Μονκ, όχι σαν ηθοποιό αλλά στις αναζητήσεις του Google. Ένα χρόνο αργότερα, η ίδια φρόντισε να ευχαριστήσει τους φαν της με μια ολόγυμνη εμφάνισή της στην ταινία "Sex And Death 101" (δες μόνο το κλιπ με την Μονκ, όχι όλη την ταινία).

Σόφι Μονκ

Σόφι Μονκ

Follow @CineTwts

I Saw The Devil (2010)

****
Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από την οθόνη. Όπως έλεγα και σε ένα προηγούμενο ποστ, οι Κορεάτες έχουν δημιουργήσει ένα καινούριο είδος κινηματογράφου, το σινεμά εκδίκησης. Την πρωτόγνωρη εμπειρία που με έκανε να νιώσω το 2003 ο Τσαν-Γουκ Παρκ με το "Old Boy", νιώθω πάλι με την ταινία του Τζι-Γουν Κιμ. Έχει κάποιες σεναριακές ευκολίες (όπως σχεδόν όλα του είδους) αλλά το ξεπερνάς εύκολα λόγω των απανωτών ανατροπών. Σε κάποια σημεία έβαλε νερό στο κρασί του για να μην γίνει ο "ήρωας" αντιπαθής και αυτό του στέρησε υψηλότερη βαθμολογία.

Follow @CineTwts

Arrietty The Borrower (2010)

***
(γνωστό και με τον τίτλο: "The Secret World Of Arrietty")
Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Χιρομάσα Γιονεμπαγιάσι (αν το γράφω σωστά), τον key animator του Χαγιάο Μιγιαζάκι (Princess Mononoke, Spirited Away), μάλιστα είναι ο νεαρότερος σε ηλικία σκηνοθέτης στον οποίο ανέθεσαν τα περίφημα Studio Ghibli την σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας.
Για την ταινία τώρα, το περίμενα λίγο πιο τολμηρό και λιγότερο παιδικό/απλοϊκό. Δεν αντέχει την σύγκριση με ταινία του Μιγιαζάκι, αλλά γενικά είναι καλό και πολλά υποσχόμενο. Στην Ιαπωνία έκανε τεράστια εισπρακτική επιτυχία.

Follow @CineTwts

The Heartbreak Kid (2007)

**1/2
Οι αδερφοί Φαρέλι πάντα έκαναν χοντροκομμένα χυδαίες κωμωδίες, έχουν όμως ταλέντο σε αυτό και το κάνουν καλά. Αυτή τη φορά διασκεύασαν ένα ήδη υπάρχον σενάριο, ουσιαστικά ξαναγύρισαν την ταινία, αλλά δεν τους κάθισε καλά. Προφανώς έχει στιγμές γέλιου όμως οι χαρακτήρες είναι τραβηγμένοι από τα μαλλιά και πολλές φορές προβλέψιμοι. 

Follow @CineTwts

The Abominable Dr. Phibes (1971)

***1/2 
Μου κάνει εντύπωση που δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Αφήνεται να εννοηθεί (ειδικά από την αφίσα) ότι είναι b-movie τρόμου τύπου Hammer. Στην πραγματικότητα είναι αστυνομική ταινία μυστηρίου με ψυχοπαθή δολοφόνο, του οποίου την ταυτότητα μαθαίνουμε από την αρχή και σταδιακά ανακαλύπτουμε τα κίνητρα και την τακτική που ακολουθεί στους φόνους του. Δεν είναι καν b-movie, οι ερμηνείες (Βίνσεντ Πράις και Τζόζεφ Κότεν) είναι πολύ καλές ακόμα και τα εφέ είναι αξιοπρεπέστατα.
Μην παραξενευτείς αν το δεις σύντομα σε ριμέικ.

Follow @CineTwts

Underground (1995)

****
Η κορυφαία στιγμή του Κουστουρίτσα. Ξεσκονίζει τη σύγχρονη ιστορία της Σερβίας μέσα από μια σουρεαλιστική δυστοπία που σατιρίσει έξυπνα τον πόλεμο και τους "ιερούς" λόγους για τους οποίους πολέμησαν. Χαρακτήρες συμπαθείς που υποκύπτουν συνέχεια στα πάθη τους και δημιουργούν τραγελαφικές καταστάσεις. Στη δική τους πραγματικότητα βλέπουμε πάμπολλες ομοιότητες με το δικό μας λαό, όπως και στη μουσική που αγαπήθηκε απευθείας στην Ελλάδα, άλλωστε είμαστε Βαλκάνιοι.  Άξια κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών.

Follow @CineTwts

À Bout De Souffle (1960)

***1/2
Αποτέλεσε ριζοσπαστική αλλαγή στις δομές του μέχρι τότε κινηματογράφου (πχ. έλλειψη σεναρίου), σήμερα βλέπετε ακόμα ευχάριστα. Ο Μπελμοντό γεμίζει κάθε καρέ με την φρεσκάδα του και σε αναγκάζει να τον ερωτευτείς, ο χαρακτήρας του αντιγράφτηκε πολλάκις από τότε στο σινεμά. Σκηνοθέτησε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ (ντεμπούτο), το σενάριο συνυπόγραψε ο Φρανσουά Τριφό και μεγάλη ανάμειξη στην παραγωγή είχε ο Κλοντ Σαμπρόλ (ο αγαπημένος μου Γάλλος σκηνοθέτης). 

Follow @CineTwts

Midnight In Paris (2011)

***
Ανάλαφρη κωμωδιούλα του Γούντι Άλλεν που κέρδισε το  Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου προχθές. Έχει προταθεί καμιά 15αριά φορές νωρίτερα και αν δεν κάνω λάθος αυτό ήταν το τέταρτό του. Η πιο μεγάλη του εμπορική επιτυχία, ξεκινάει σαν ταξιδιωτικός οδηγός του Παρισιού και συνεχίζει με τον Λουκ Γουίλσον να παριστάνει (άνευρα) τον Γούντι Άλλεν.

Follow @CineTwts

Les Sous-Doués (1980)

**1/2
Αξιοπρεπέστατη. Για εφηβική κωμωδία καταστάσεων 30 ετών και βάλε την είδα ευχάριστα. Κάτι αντίστοιχο του "Revenge Of The Nerds" μόνο με καλύτερο χιούμορ. Πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Γαλλία. Πρωταγωνιστεί ο Ντανιέλ Οτέιγ σε μια από τις πρώτες του κινηματογραφικές δουλειές. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Κουμπούρες Στα Θρανία".

Follow @CineTwts

Ghost World (2001)

***
Έξυπνη εφηβική ταινία, καλή αλλά πολύ αμερικάνικη, όχι χολιγουντιανή. Απλά δείχνει μια καθημερινότητα που δεν μου είναι οικία. Πάντως οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και οι ερμηνείες εξίσου καλές. Ένας επιπλέον λόγος να την δεις είναι η νεαρή Σκάρλετ Γιοχάνσον. Ίσως να γελάσεις και λίγο (αν πηγαίνεις σχολείο λίγο παραπάνω (αν είσαι κορίτσι λίγο παραπάνω)).

Follow @CineTwts