Την είδα με ενδιαφέρον το οποίο μειωνόταν σταδιακά, υποτίθεται ότι είναι από τις καλές ελληνικές φετινές ταινίες. Το 2011 ακόμα ο ελληνικός κινηματογράφος δεν μπορεί να ξεφύγει από το κόμπλεξ μεγάλες-σκηνές-χωρίς-διαλόγους-και-νόημα. Για μιάμιση ώρα και κάτι μας συστήνονται οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, μέχρι το τέλος που παραπέμπει ευθέως σε ένα αληθινό γεγονός που όλοι μας βιώσαμε στην Αθήνα (δεν το αποκαλύπτω για να μην προδώσω το φινάλε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
κόσμια παρακαλώ