Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες! (1998)

Η καλύτερη ελληνική κωμωδία των τελευταίων 20 ετών. Μια εκπληκτικά ακριβής απεικόνιση της νεοελληνικής κοινωνίας. Οι διάλογοι σουρεαλίζουν, οι καταστάσεις που βιώνουν οι τρεις ήρωες μεγεθύνονται, τα μικροπροβλήματα τους καταπλακώνουν αλλά αυτοί ξεφεύγουν από την μιζέρια της καθημερινότητάς τους απλά αγνοώντας την. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, δεν αρέσει στις γυναίκες. 

 

Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε. 

Η Αγγελική Ηλιάδη πολύ πολύ πριν γίνει γνωστή, ήταν η φαντασίωση του Πάνου.

Σάκη, κι εμένα η μανούλα μου, Νέα Δημοκρατία ψήφισε. Άφησες κενό.

Follow @CineTwts

Blues Harp (1998)

Άλλος ένας ενδιαφέρων χαρακτήρας στο παλμαρέ του Τακάσι Μιίκε.  Γιαπωνέζος μιγάδας ντίλερ, κλείνει συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία, αφήνει την κοπέλα του έγκυο και ταυτόχρονα η Γιακούζα τον κυνηγάει να τον καθαρίσει. 

Πρώτη φορά τόση μουσική σε ταινία του Μιίκε, τουλάχιστον ήταν καλόγουστη.

 

Follow @CineTwts

Η Μέδουσα (1998)

(«Medusa»)
Την δεκαετία της παχιάς αγελάδας, έγινε μια προσπάθεια να γυριστεί ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Παρότι φτιαγμένη σύμφωνα με τους άτυπους κανόνες των b-movies, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να την κατατάξει στα cult. Άνευρη σκηνοθεσία, σεναριακές ευκολίες, η Ελένη Φιλίνη για κράχτης και πολλά, πάρα πολλά κλισέ. 

Απέσπασε το 3o βραβείο στην κατηγορία “Φανταστικός Κινηματογράφος” στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Χιούστον.

Follow @CineTwts

The Bird People In China (1998)

***1/2
(«Chûgoku no chôjin»)
Περιπέτεια. Το πρώτο μισό της ταινίας είναι ένα γεμάτο χιούμορ οδοιπορικό στην Κίνα, όπου μαζί με τους γιαπωνέζους ήρωες μαθαίνουμε κι εμείς τις διαφορές των δύο λαών. Στο δεύτερο μισό, οι ήρωες έχουν φτάσει στον προορισμό τους κι ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Μαθήματα σκηνοθετικού πλουραλισμού και μαεστρίας, ο Τακάσι Μιίκε ακόμα και στο είδος της οικογενειακής κωμωδίας-δράσης, διατηρεί το στιλ του.

Follow @CineTwts