Ink (2009)

Θρίλερ φαντασίας. Παρά τη μικροσκοπική του χρηματοδότηση έχει ένα πολύ ζωντανό σενάριο, όταν θα πέσει στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου και ξαναγυριστεί με το κατάλληλο μπάτζετ, θα γίνει το επόμενο Χάρι Πότερ. Πολύ μεράκι στη σκηνοθεσία, στο ρυθμό, στους χαρακτήρες και πολύ προσεγμένο σενάριο. Μην φανταστείς κάτι πρωτόγνωρό αλλά σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό. Με χάλασε πολύ η γλυκερή μουσική επένδυση κονσέρβα από λίστες με δωρεάν μουσική (δεν είναι αλλά αυτό μου θύμισε).

One thing begets the next. A man has a weakness, he's flawed.
That flaw leads him to guilt. The guilt leads him to shame.
The shame he compensates with pride and vanity...

...And when pride fails, despair takes over and they all lead to his destruction.
It will become his fate...
Something's gotta stop the flow.

Follow @CineTwts

The Misfortunates (2009)

(«De Helaasheid Der Dingen»)
Κωμωδία τραγικών καταστάσεων του Φέλιξ Φαν Χρόνινγκεν. Ξεκινάει σε κωμικό τόνο θυμίζοντας το «New Kids Turbo» αλλά καταλήγει σε ένα μελαγχολικό και σε σημεία καταθλιπτικό ύφος, εγείροντας ερωτήματα για το αν η οικογενειακή αγάπη ανεξαρτήτως περιβάλλοντος, είναι αρκετή για την ανατροφή ενός παιδιού. 

Φαντάσου τους χωρικους από το χωριό του Αστερίξ να πίνουν αλκοόλ αντί για μαγικό ζωμό απο τη μαρμίτα.

Follow @CineTwts

Όλα Θα Πάνε Καλά (2009)

Κωμωδία καταστάσεων. Ξεκινάει αφήνοντας ελπίδες που γρήγορα όμως εξανεμίζονται. Κάποιες ατάκες στην αρχή είναι πετυχημένες αλλά όσο προχωράει το πράγμα όλα κινούνται στα πλαίσια της γραφικότητας. Όταν μπήκε στη μέση και το υπερφυσικό στοιχείο, η γραφικότητα έγινε σαχλαμάρα. 

Οι ερμηνείες είναι επιπέδου καρικατούρας όπως και όλο το στήσιμο της ταινίας.

Ο σκηνοθέτης μάλλον είναι φαν του Κοέλιο και υπέρμαχος της παντοτινής αγάπης.

Follow @CineTwts

Whatever Works (2009)

(«Κι Αν Σου Κάτσει;)
Η επιστροφή του Γούντι Άλλεν στην κωμωδία, για να γίνω πιο σαφής, η επιστροφή του στη νευρωτική κωμωδία, την κωμωδία που τον ανέδειξε, τη δική του κωμωδία. Μόνο που παραδίδει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον φυσικό διάδοχό του, τον Λάρι Ντέιβιντ. Μαζί, δημιουργούν έναν χαρακτήρα απολαυστικό. Κυνικός, μισάνθρωπος, πραγματιστής, ένας απαισιόδοξος διανοούμενος χωρίς κοινό ή μάλλον με κοινό του εμάς, τους θεατές της ταινίας.

Follow @CineTwts

Ο Γιός Του Τσάρλι (2009)

(«Charlie’s Son»)
Ελληνικό μπι-μούβι. Στρωτή αφήγηση, γεμάτοι διάλογοι, χαρακτήρες-καρικατούρες του αθηναϊκού υπόκοσμου, σε ατμόσφαιρα υπονόμου. Ντεμπούτο του Κάρολου Ζωναρά (πέρσι γύρισε το παρόμοιας αισθητικής «Μπιγκ Χιτ»). Καλές ερμηνείες των Φαίδων Γεωργίτση, Κώστα Βουτσά και Αθηνά Παππά που δεν διστάζουν να τσαλακώσουν το προφίλ τους. 

Θα το ευχαριστηθείς μόνο αν είσαι φαν του είδους αλλιώς μην το δοκιμάσεις ούτε από περιέργεια.

Follow @CineTwts