(«Η Δύναμη Της Σάρκας»)
Οι αντρικές εμμονές και ανασφάλειες σε μια τόσο οικία ιστορία που νομίζεις ότι γράφτηκε για εσένα (αν έχεις περάσει από άσχημο χωρισμό). Το μοντάζ και η σκηνοθεσία εξυπηρετούν παραδειγματικά την αφήγηση. Εκπληκτικό το φινάλε, πολύ καλή επιλογή τραγουδιών αλλά και το πρωτότυπο μουσικό θέμα του Ρίτσαρντ Χάρτλεϊ. Η Τερέζα Ράσελ είναι κολασμένα σέξυ και ο σκηνοθέτης της προσθέτει επιπλέον ερωτισμό με τα πλάνα που της χαρίζει. Παρότι σκοτεινό και δύσπεπτο είναι σίγουρα από τα καλύτερα φιλμ του του Νίκολας Ρεγκ.
 |
| Καύλα και ζήλεια. |
Αυτή η ταινία θα έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές μονταζιέριδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικό μοντάζ στην υπηρεσία της αφήγησης με πηδήματα στον χρόνο και τον μπάτσο Καϊτέλ να τα παρακολουθεί. Η φάτσα του Καϊτέλ είναι τόσο λυγδιασμένη που μόνο οξυδερκή μπάτσο δεν θυμίζει, κι ομώς ταιριάζει.
Ο σκηνοθέτης παντρεύτηκε την Τερεζούλα μετά απο αυτή την ταινία. Καθόλου τυχαίο που της έκανε τέτοια πλάνα. ηταν ήδη ερωτευμένος μαζί της, είναι ξεκάθαρο.
Από πολυ μακριά θυμίζει την "Στέλλα" του Κακογιάννη (δηλαδή την Κάρμεν).
Όντως επικό μοντάζ. Εξάλλου ο Ρεγκ είναι γνωστός για το ριζοσπαστικό του μοντάζ. Η Τερέζα απλά θεά.
ΑπάντησηΔιαγραφή4,5/5: Εξαιρετική