Όταν όλα τα
πρόσωπα είναι ίδια, μια ανωμαλία είναι που κάνει τη διαφορά. Μου άρεσε η
γενικότερη ονειρική αλλά αγχωτική ατμόσφαιρα, μου άρεσαν δυο τρεις σκηνές μεμονωμένα
αλλά συνολικά δεν με ενθουσίασε. Σίγουρα σηκώνει πολλή συζήτηση. Ίσως την ερωτευτώ την τέταρτη φορά που τη
δω.
 |
| Σε σαράντα χρόνια απο τώρα θα παραμένει φρέσκια και γεμάτη νοήματα. |
Το γράψιμο των διαλόγων παρουσιάζει πάντα το εξής πρόβλημα, ή θα είναι ρεαλιστικοί με αποτέλεσμα να είναι βαρετοί, ανούσιοι και να μην βοηθούν την πλοκή ή θα είναι εντυπωσιακοί αλλά καθόλου ρεαλιστικοί. Ο Κάουφμαν διόλου τυχαίως θεωρείται κορυφαίος σεναριογράφος, οι διάλογοί του μπορούν να είναι απόλυτα φυσικοί και συνάμα να έχουν ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολουθώντας τα κουκλάκια σε ερωτική σκηνή είναι σαν να έβλεπα εκπαιδευτικό ντοκιμαντέρ της Νορβηγικής τηλεόρασης.
Μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους προσπαθώντας να μπω στα παπούτσια τους. Εάν λοιπόν ήμουν στη θέση του Κάουφμαν, πιθανόν να ενεργούσα με τον ίδιο τρόπο. Μετά από τόσους διθυράμβους κι επιτυχίες, θα στρεφόμουν περισσότερο στον εαυτό μου. Σε έργα πιο προσωπικά. Έργα που αφορούν λίγους. Δεν έχω ανάγκη αναγνώρισης πια και τελικά δεν μου αρέσει κιόλας όλη αυτή η έκθεση. Προτιμώ να γράφω για εμένα κι όχι για τους “αναγνώστες” μου. Σας παραδίδω την πολύ δύσκολη και βαθύτατα εσωστρεφή «Συνεκδοχή». Αφού δεν σας άρεσε, θα σας δώσω κάτι πιο ανάλαφρο αλλά εξίσου μη συναρπαστικό, την «Ανομαλίζα». Α, ούτε αυτό σας άρεσε ε; Λοιπόν, θα ξαναγυρίσω ταινία σε 5 χρόνια και θα είναι τόσο ανάλαφρη που θα μπορούσε να την έχει γράψει ο οποιοσδήποτε σεναριογραφίσκος. Τότε να σας δω, άσχετοι που έχετε και άποψη. Βάζω στοίχημα ότι η επόμενη ταινία του θα είναι εντελώς σκουπίδι.