Προτιμώ να επικεντρωθώ
στα αρνητικά μιας σχεδόν τέλειας συνέχειας του πρώτου άφταστου αριστουργήματος.
Παρόλο το ταλέντο του, παρότι δεν έχω
δει κακή ταινία του (ίσως τις έχω δει όλες) ο Βιλνέβ (όχι ο Ζακ) δεν έχει το
εκτόπισμα του Ρίντλεϊ Σκοτ. Από το σάουντρακ λείπει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και
από το σενάριο λείπει ένας Φίλιπ Ντικ, να δώσει ένα διήγημα για να πατήσει
πάνω. Από την άλλη, όταν το Χόλυγουντ αποφασίζει να ανοίξει την κάνουλα με τα
εκατομμύρια πάνω από μια ταινία που έχει κάτι να πει, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι
αποστομωτικό.
 |
| Το πιο
ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας είναι η πεποίθηση του ανδροειδούς ότι είναι ξεχωριστός,
ότι είναι πραγματικός άρα δεν χρειάζεται να υπακούει χωρίς κρίση ή αντίρρηση. |
