The Ghost Writer (2010)

**** 

Είχα καιρό να δω ταινία του Πολάνσκι και να μου αρέσει, οπότε δεν είχα πολλές απαιτήσεις, o "Αόρατος Συγγραφέας" κατάφερε όμως να με ενθουσιάσει. Δεν έχει πια τη φρεσκάδα των πρώτων ταινιών του όμως είναι δεδομένα δική του, ίσως μόνο ο Νόλαν θα μπορούσε να γυρίσει κάτι αντίστοιχο. Έχει χαρακτήρες με βάθος και πλοκή με συνεχείς αποκαλύψεις, μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε που πρέπει να σε λένε Πολάνσκι για να σε αφήσουν να το γυρίσεις. Να σημειωθεί ότι αφού γύρισε την ταινία τον συνέλαβαν (για τους γνωστούς λόγους) και κατά το post-production βρισκόταν στη φυλακή, κάτι που δεν τον εμπόδισε να επιβλέπει όλες τις διαδικασίες.

Follow @CineTwts

Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο (1966)

***1/2

Φέτα γουέστερν με φόντο τα Μετέωρα. Τρένα που σφυρίζουν, άλογα να καλπάζουν και πιστολίδι για την καρδιά μιας φτωχής πλην όμορφης κορασίδας (η Μαίρη Χρονοπούλου στα καλύτερά της). Εμφανώς επηρεασμένο από τη δουλειά του Σέρτζιο Λεόνε, βέβαια ο Κούρκουλος δεν είναι Κλιντ Ίστγουντ, ούτε ο Μιμης Πλέσσας είναι Ένιο Μορικόνε (η ενορχήστρωσή του πάντως είναι πολύ εύστοχη). Ο Θεσσαλικός κάμπος παρείχε τα απαραίτητα τοπία και ο Νίκος Φώσκολος τις απαραίτητες ίντριγκες για την δραματική κορύφωση. Τοποθετείται στα 1910 περίπου όπου οι αγρότες έκαναν αγώνα για να καλλιεργούν δική τους γη κι όχι των μεγαλοτσιφλικάδων. Οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί έκτος από έναν, τον Μαρίνο Αντύπα ο οποίος έζησε εκείνη την εποχή και αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα των αγροτών. Με τον Κατράκη πατέρα κέρβερο αυτή η βουκολική καουμπόικη τραγωδία πέτυχε διεθνή αναγνώριση και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

και κάποιες τολμηρές σκηνές με πιο χαρακτηριστική αυτή όπου η  Ζέτα Αποστόλου πλένεται στο βαρέλι και την παίρνει μάτι ο Φαίδων Γεωργίτσης

Follow @CineTwts

Tesis (1996)

****
Τι ωραία που ήταν η εποχή της βιντεοκασέτας! Μια φοιτήτρια κάνει τη διπλωματική της (Tesis) στη βία που αναπαράγεται μέσα από τις ταινίες και ανακαλύπτει υλικό από δολοφονίες εντός του πανεπιστημίου. Σασπένς σε υψηλά επίπεδα και εξαιρετική εναλλαγή υπόπτων. Οι ταινίες "σναφ" περιέχουν αληθινή καταγραφή βασανιστηρίων και δολοφονιών, ορολογία που επικράτησε κυρίως την περίοδο της βιντεοκασέτας όπου η καταγραφή δεν είναι όσο εύκολη είναι σήμερα. Στο δωμάτιό της έχει αφίσα του «My Own Private Idaho» και φιγούρες από το «Τεν Τεν» σίγουρες επιλογές του σκηνοθέτη. Το σενάριο ο Αμενάμπαρ το έγραψε όσο ακόμα ήταν φοιτητής, μάλιστα στο ίδιο πανεπιστήμιο όπου εξελίσσεται και η ταινία.

Follow @CineTwts

Nessuno Mi Puo Giudicare (2011)

*1/2
("Escort In Love")

Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί αυτή η ταινία ήταν στη λίστα μου. Αν σου αρέσει βέβαια το "Ι (Heart) Karditsa" ή το "Νήsos" πιθανόν να σου αρέσει κι αυτή η ιταλική μακαρονάδα (ρομαντική κωμωδία). Το μόνο αστείο σκηνικό ήταν ένας κακομοίρης που η γυναίκα του τον απατούσε κι αυτός δεν τη δεχόταν πίσω. Το Άλτερ αν είχε αγοράσει τέτοιες ταινίες δεν θα είχε κλείσει.

Follow @CineTwts

Abre Los Ojos (1997)

****

Μετά το ατύχημα, παραμορφώθηκε το πρόσωπό του ή το νομίζει; Συνεχίζει να τον παρακολουθεί η πρώην του ή είναι στη φαντασία του; Τρομερό σασπένς και ανατροπές μέχρι το καθηλωτικό φινάλε (σόρρυ για τις κλισέ εκφράσεις αλλά καμιά φορά εκφράζουν απόλυτα αυτό που νιώθεις). Συμπαθώ αρκετά τον Ισπανικό κινηματογράφο και κάθε φορά που βγάζει τέτοια διαμαντάκια με επιβεβαιώνει. Αν δεν είχε γυριστεί αμερικάνικο ριμέικ πιθανόν να σου έλεγα ότι "αν το γυρίσουν στο Χόλιγουντ έχει πολλές πιθανότητες να γίνει αριστούργημα από τα λίγα", τελικά το γύρισαν και ήταν υποδεέστερο. Σύνηθες φαινόμενο να μου πεις, γιατί εγώ ακόμα πιστεύω στην δυναμική τους;   

Η Πενέλοπε Κρουθ έπαιξε και στο «Vanilla Sky» τον ρόλο της Σοφία

Follow @CineTwts

Turn Me On, Dammit! (2011)

**1/2
("Άναψέ Με")

Στην επαρχία της Νορβηγίας μια έφηβη δεν μπορεί να βγάλει το σεξ από το μυαλό της, με αποτέλεσμα να γίνει περίγελος του σχολείου. Ευχάριστη ταινία, το πιάνει καλά το θέμα της χωρίς να το ξεχειλώνει αλλά τι έλειπε το κάτι παραπάνω.

Follow @CineTwts

Neds (2010)

***

Για την τρίτη ταινία του μετά το "Orphans" και το "Magdalene Sisters", ο Πίτερ Μάλαν επιστρέφει στη γενέτειρά του -τη Γλασκώβη- για να ασχοληθεί με την περιθωριακή νεολαία της, τους επονομαζόμενους Neds. Ένας καλός μαθητής με προοπτικές αποφασίζει να παρατήσει το διάβασμα και να προσχωρήσει στις συμμορίες της γειτονιάς. Οι συγκρίσεις με το "Sweet Sixteen" του Κεν Λόουτς είναι αναπόφευκτες (αφού πραγματεύονται το ίδιο θέμα) και παρότι ο Μάλαν μου είναι πολύ συμπαθής, η ταινία του είναι υποδεέστερη.

Follow @CineTwts

New Kids Turbo (2010)

***1/2

Καφρο-κωμωδία που βασίζεται σε τηλεοπτική σειρά της Ολλανδικής Τηλεόρασης. Μια ομάδα περιθωριακών νεαρών από ένα μικρό χωρίο (βλάχοι αλητάμπουρες), απολύονται από τη δουλειά τους (λόγω οικονομικής κρίσης) και αποφασίζουν να μην ξαναπληρώσουν για τίποτα. Το χιούμορ τους είναι τις περισσότερες φορές προσβλητικό αλλά ταυτόχρονα πολύ φρέσκο. Προς το τέλος έχει πολύ πιστολίδι που το βαρέθηκα λίγο αλλά σε όλη την υπόλοιπη ταινία γέλαγα δυνατά με αστεία που δεν τα περίμενα. 

Follow @CineTwts

Ondskan (2003)

***1/2
(aka "Evil")

Σουηδική ταινιάρα, αρκεί να αντέχει το στομάχι σου την βία. Θες να δεις ταινία με θέμα την σχολική παρενόχλησή, αυτή είναι η πρώτη που πρέπει να δεις. Οι σκηνές όπου ο πρωταγωνιστής αναφέρει στα υποψήφια θύματά του τι θα τους κάνει, μου έχουν καρφωθεί στο μυαλό, μεγάλη ανατριχίλα.

Follow @CineTwts

Dialogue Avec Mon Jardinier (2007)

***
(aka "Conversation With My Gardener")

Ο ζωγράφος που αποσύρεται στην εξοχή, προσλαμβάνει παλιό συμμαθητή του για κηπουρό (όπως υποδηλώνει κι ο τίτλος της ταινίας) και μια νέα φιλία ξεκινάει. Πολύ ευχάριστο φιλμάκι, αναδεικνύει τις μικρές χαρές της ζωής και πως μπορούν καμιά φορά να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις τα "μεγάλα" σου προβλήματα.

Follow @CineTwts

The Art Of Flight (2011)

***1/2

Μέχρι στιγμής, είναι η πιο δημοφιλής «ταινία» με θέμα το σνόουμπορντ (χιονοσανίδα). Προσωπικά απεχθάνομαι τα χειμερινά σπορ μαζί κι αυτό, αυτή η ταινία/ντοκιμαντέρ όμως με καθηλώνει (την έχω δει 4-5 φορές), λίγο η μουσική της, λίγο η άψογη εικόνα της (πρέπει να τραβάει με την καλύτερη ψηφιακή κάμερα της αγοράς), λίγο τα ριψοκίνδυνα παλικάρια στις χιονισμένες βουνοκορφές, λίγο οι βουνοκορφές οι ίδιες, λίγο τα 3 ελικόπτερα που τρέχουν από πίσω τους συνέχεια, κολλάς και το βλέπεις μέχρι τέλους. Αλήθεια ποιος πίνει τόσο Red-Bull που μπορεί να τους σπρώχνει λεφτά με το τσουβάλι; Εδώ τα παλικάρια δείχνουν να μην περιορίζονται καθόλου από το μπάτζετ. Σημαντική υποσημείωση: Απλά αδιαφόρησε για το τι λένε οι πιτσιρικάδες.

Follow @CineTwts

The Art Of Negative Thinking (2006)

***1/2

Αφορά στην ψυχολογία ανθρώπων με κάποια αναπηρία, μέσω της αρνητικής σκέψης ξεσπάνε και βγάζουν από μέσα τους όλο το θυμό, την οργή και το άδικο που νιώθουν. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ ή διαφωνώ με τις πρακτικές που εφαρμόζονται στην ταινία, δεν έχω γνώσεις, δεν μπορώ να φέρω άποψη. Μπορώ όμως να πω ότι πρόκειται για μια πολύ δυνατή και ειλικρινής ταινία, με θαρραλέο σενάριο που δεν κομπιάζει να θίξει θέματα ταμπού.

Follow @CineTwts

White Chics (2004)

**1/2

Φαρσοκωμωδία, παρωδεί τις αδερφές Χίλτον με αρκετά χοντροκομμένα αστεία. Ότι πρέπει για ένα απόγευμα στην τηλεόραση με ανοιχτή πάντα την εναλλακτική να αλλάξεις κανάλι. Σίγουρα με κάποια αστεία θα γελάσεις, σίγουρα κάποια άλλα θα σε κάνουν να ...αλλάξεις κανάλι.

Follow @CineTwts

Intouchables (2011)

***

Οι "Άθικτοι" είναι γαλλική κωμωδία που έσπασε τα ταμία στη χώρα της. Με αυτή τη φράση διαφημίστηκε και στην Ελλάδα και τα πάει πολύ καλά εισπρακτικά. Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γελάς, είναι πολύ ευχάριστη. Αυτό που με χάλασε είναι το δράμα προς το τέλος αλλά και το ίδιο το φινάλε όπου έπρεπε να μάθουμε τι απέγιναν οι ήρωες και πως κατόρθωσαν ακόμα να είναι φίλοι. Το συγκεκριμένο με ξενερώνει αφάνταστα όταν γίνεται, ειδικά αν δεν υπάρχει και λόγος να γίνει. Μια κωμωδία πρέπει να έχει πρώτιστο σκοπό να σε κάνει από την αρχή μέχρι το τέλος να γελάς, στο τέλος μάλιστα πρέπει να κάνει μια προσπάθεια παραπάνω για να φύγεις με το χαμόγελο από το σινεμά και όχι να συγκινηθείς μπας και την συμπαθήσεις περισσότερο.

Follow @CineTwts

Bibliothèque Pascal (2010)

***
("Smooth Operator")

Μια μητέρα εξιστορεί με πολύ φαντασία (;) πως αναγκάστηκε να αποχωριστεί την κόρη της, να αφήσει τη Ρουμανία και να καταλήξει πόρνη στην Αγγλία για να ζήσει τις "Νύχτες στου Πασκάλ". Αρκετά επηρεασμένη από το βαλκανικό κινηματογράφο έχει πολύ φορτωμένη εικόνα γεμάτη χρώματα. Όπου είχε παραμυθένια ατμόσφαιρα με κράταγε, όπου το γύρναγε στο δράμα με έχανε.

πολύ φορτωμένη εικόνα γεμάτη χρώματα

καταλήγει πόρνη στην Αγγλία για να ζήσει τις "Νύχτες στου Πασκάλ"

Follow @CineTwts

Rubber (2010)

*1/2
Τσίμπησα από το έξυπνο τρέιλερ. Τελικά δεν ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένα "φιλοσοφημένο" πειραματικό φιλμάκι μεγάλης διάρκειας.Ένα λάστιχο αυτοκινήτου με δολοφονικά ένστικτα.

Follow @CineTwts

A Lonely Place To Die (2011)

***

Το ατού της είναι πως απ' την αρχή σου δίνει την εντύπωση ότι θα δεις μια περιπέτεια στο βουνό αλλά στη συνέχεια έχει πολλές ανατροπές. Το μειονέκτημα είναι ότι το δεύτερο μισό έχει μόνο κυνηγητά και χάνεται όλο το σασπένς. Άσχετο, νόμιζα ότι δεν έχει βουνά στην Σκωτία.

Follow @CineTwts

Disaster! (2006)

***

Άσεμνη σάτιρα ταινιών καταστροφής, το "Armageddon" με μαριονέτες, μπόλικο σεξ και ποτάμια αίματος. Κάτι μεταξύ "Freddy Got Fingered" και "Team America" από τον δημιουργό του "Celebrity Deathmatch" αν το θυμάσαι στο Mtv. Οι κριτικοί το κατακεραύνωσαν, εγώ το καταφχαριστήθηκα!

Follow @CineTwts

The Prestige (2006)

***1/2

Δύο ταχυδακτυλουργοί στη Βικτωριανή Αγγλία ανταγωνίζονται μέχρι εσχάτων. Γεμάτη ανατροπές και ανταγωνισμό που εκφράζεται με σατανικό τρόπο. Μέχρι τη στιγμή που μπαίνει στο κάδρο το μεταφυσικό η ταινία είναι για ακόμα υψηλότερη βαθμολογία, αλλά πάντα το μεταφυσικό σαν εξήγηση με ξενερώνει. Επίσης δεν μου άρεσε το γεγονός ότι στο φινάλε μας εξήγησε τόσο λεπτομερώς κάτι που είχαμε ήδη εννοήσει και έτσι πήγε κόντρα σε κάτι που αναφέρει σε όλη την ταινία, μόλις πεις το μυστικό το τρικ χάνει την αξία του.

Follow @CineTwts

The Trouble With Harry (1955)

***1/2

Ο θάνατος/δολοφονία ενός ξένου, αναστατώνει μια μικρή επαρχιακή κοινότητα. Αρκετά θεατρικό, με μπόλικο μαύρο χιούμορ (ο νεκρός θάβεται και ξεθάβεται συνέχεια) και διασκεδαστικούς διαλόγους πάνω από τον φρέσκο τάφο του. Προφανώς εμπεριέχει και στοιχεία "ποιός το έκανε" αλλά το σασπένς εδώ παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Σίρλεϊ ΜακΛέιν (μόλις 20 χρονών) και μια από τις αγαπημένες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Follow @CineTwts

The 39 Steps (1935)

****

Πόσο συχνά μπορεί να δεις και να ευχαριστηθείς (όχι με νοσταλγία) μια προπολεμική (!) ταινία; Σπάνια! Γι’ αυτό εδώ δίνω τόσο υψηλή βαθμολογία. Με τα «39 Σκαλοπάτια» ο Χίτσκοκ ουσιαστικά χτίζει το όνομα και την φήμη που θα τον ακολουθούν για πάντα, ο «Μετρ του Σασπένς». Καθ’ όλη την διάρκεια υπάρχουν ανατροπές, διπρόσωποι χαρακτήρες, μυστήριο  και κυνηγητά, πολλά κυνηγητά! Μάλιστα ένα από τα αγαπημένα μου κινηματογραφικά κυνηγητά είναι αυτό του τρένου,  καθώς τρέχουν βρίσκουν μπροστά τους έναν σερβιτόρο και αντί να τον πετάξουν κάτω και να σπάσει τα ποτήρια στο δίσκο του (το σύνηθες μέχρι και τις μέρες μας), ο Χίτσκοκ βάζει τον σερβιτόρο να κάνει “ταχυδακτυλουργικά” ισορροπώντας τον δίσκο.

Follow @CineTwts

Animal Kingdom (2010)

***1/2

Μια περιθωριακή οικογένεια εγκληματιών  τα βάζει με την αστυνομία, στη μέση είναι ένα νεαρό μέλος της οικογένειας που ψάχνει τρόπο να ξεφύγει από την όλη κατάσταση, τη λύση θα δώσει η μητέρα με δολοπλοκίες και εκβιασμούς. Το "Χρίσμα" είναι σκληρή, κυνική και απότομη ταινία, παρουσιάζει μια πτυχή του κόσμου που ο πιο δυνατός επιβιώνει. Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Μελβούρνη το 1988. Τελικά ότι ταινία ξεπερνάει τα σύνορα της Αυστραλίας είναι καλή, δυστυχώς όμως δεν είναι αρκετές.

Follow @CineTwts