Τρεις μικρού μήκους ταινίες, στην πρώτη ένας πατέρας επισκέπτεται το στρατόπεδο που αυτοκτόνησε ο γιός του, είναι και η πιο αδιάφορη. Η επόμενη (η καλύτερη εκ των τριών) έχει πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο και πραγματικά όσο είναι μπροστά στο φακό αποκτά η ταινία ενδιαφέρον. Η τρίτη, πολλές φορές ακουμπάει τα όρια της παρωδίας (οι περισσότερες σκηνές της είναι ανεβασμένες στο youtube), ατάκες όπως "Ηλία ρίχτο " ξεσηκώνουν γέλια σε πολλές ανδροπαρέες, πρωταγωνιστεί ο επίσης εξαιρετικός ηθοποιός Γιώργος Αρμένης. Παρότι δεν είμαι φαν του Βούλγαρη πρέπει να παραδεχτώ ότι από άποψη σκηνοθεσίας και φωτογραφίας η ταινία είναι πολύ καλή (ίσως η καλύτερή του).
Η απηχηση στις παρεες δειχνει και την επιτυχια του τεταρτου, και καλυτερου, μέρους. Δυστυχως οι περισσοτερες απο τις σχετικα προσφατες ελληνικες ταινιες σπανια μεταφερουν και κατα πρεοεκταση αγγιζουν το λαικο αίσθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι δεν έχεις καθόλου άδικο σε αυτό που λες. Εκτός βέβαια ότι δεν είναι το "τέταρτο" αλλά το "τρίτο" μέρος. :)
ΔιαγραφήΟι περισσότερες από τις σχετικά πρόσφατες ελληνικές ταινίες δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα κόμπλεξ που τους άφησε ο μεταπολιτευτικός κινηματογράφος αλλά και ο νεορεαλισμός του Ιταλικού κινηματογράφου.