**1/2
Ο Στέφανος πάει
στο πάρτι του παλιού του φίλου και καθοδόν αναπολεί όλη τη παιδική του ηλικία. Βαρέθηκα
να βλέπω ελληνικές ταινίες που με την εύθυμη νοσταλγία τους πρέπει να με κάνουν
να γελάσω. Αισθάνομαι κάπως έτσι, στο γιορτινό τραπέζι είναι όλη η οικογένεια και
ο θείος μαζεύει τα παιδιά να τους διηγηθεί αστεία περιστατικά από τη ζωή του, δεν
σου φαίνονται καθόλου αστεία αλλά δεν μπορείς να φύγεις και είσαι υποχρεωμένος
να γελάσεις για να μην παρεξηγηθεί ο θείος. Νισάφι πια!
Προφανώς σήκωσε όλα τα βραβεία στη Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε βρίσκω αυστηρό. Νομίζω πως σκιαγραφεί πολύ ωραία εποχές που η δική μας γενιά δεν έχει ζήσει αλλά τουλάχιστον εγώ έχω ακούσει αμέτρητες φορές. Νομίζω πως ο θείος που έχεις βαρεθεί, κρύβεται σε κάθε οικογένεια. Και το βρίσκω όμορφο, νοσταλγικό και γλυκό. Όπως ήταν και η ταινία. Έχει πολλά ωραία πλάνα και σκηνές. Όπως αυτές στο τρένο. Νομίζω πως είναι από τις καλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Κι ας μη χορεψάμε ποτέ έτσι στα πάρτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες τους ακροβάτες του κήπου :)
Κι εγώ αυτό νομίζω, ότι αυτος ο "θείος" κρύβεται σε κάθε οικογένεια! Ίσως είναι θείος-ζόμπι ή θείος-χαϊλάντερ. Πάντως έχει κάνει πολλούς πιτσιρικάδες να βαριούνται τη ζωή τους! Αλλά σέβομαι τη γνώμη σου, πάντα θα υπάρχουν και παιδιά που προτιμούν το θείο από το να παίξουν μπάλα :P
ΔιαγραφήΘα δώ και τους "Ακροβάτες του Κήπου", θενκς για την πρόταση!