Children Of Heaven (1997)

(«Τα Παιδιά Του Παραδείσου», «Bacheha-Ye aseman»)
Σε αιχμαλωτίζει στο ρυθμό της, σε επιστρέφει στην παιδική σου ηλικία όπου μια αποβολή από το σχολείο φαντάζει ανεπανόρθωτη ζημιά. Ταυτόχρονα θίγει ζητήματα κοινωνικής ανισότητας χωρίς όμως να τα προτάσσει ως εμπόδιο στην ομαλότητα της καθημερινότητας. Φτωχοί άνθρωποι διατηρούν την αξιοπρέπειά τους παρά τις αντιξοότητες που τους επιφυλάσσει η ζωή. Παρόλο το απλοϊκό σενάριο, η αθωότητα και η τρυφερή φύση των παιδιών είναι που συγκινεί και συναρπάζει. 

Έχασε το ξενόγλωσσο όσκαρ από το «Η Ζωή Είναι Ωραία» του Μπενίνι.

Follow @CineTwts

Soapdish (1991)

Αυτός είναι ο ορισμός της διασκεδαστικής ταινίας, ακόμα κι αν δεν πιάσεις όλα τα αστεία (πολλά είναι εσωτερικά από το χώρο της τοτινής σόουμπιζ), ακόμα κι αν δεν πρόλαβες την "παλιά" τηλεόραση (δες τη σημερινή ελληνική), θα γελάσεις με τα γκαγκς και τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Ονοματάρες της εποχής γεμίζουν κάθε πλάνο.

Follow @CineTwts

The Brothers Grimsby (2016)

(«Πρακτοράτζα»)
Ο Σάσα Μπάρον Κοέν, άνοιξε την κατάψυξή του και σέρβιρε ό,τι αστείο του είχε ξεμείνει. Μακριά από τον καλό του εαυτό με ετοιματζίδικες ατάκες και προβλέψιμο χιούμορ. Με ξένισε το πάντρεμα ταινίας δράσης με χυδαίο χιούμορ. Δεν μπορούσα να απολαύσω ούτε το ένα ούτε το άλλο. Προφανώς έχει τις στιγμές του αλλά στο τέλος της μέρας το αφήνεις να ξεχαστεί. 

Follow @CineTwts