Μια ωραία, πρωτότυπη
ιδέα με θεατρικές καταβολές, που την αναπτύσσει και διαχειρίζεται πολύ σωστά η
Αθηνά Τσαγγάρη. Ένας άτυπος διαγωνισμός ανδροσύνης με ανώριμα κριτήρια, για την
δική τους αλλά και τη δική μας διασκέδαση. Εντυπωσιακά ώριμη αντιμετώπιση των ανδρικών
ανασφαλειών. Δεν είχα πολλές προσδοκίες
από τη μόνιμη συνεργάτιδα του Λάνθιμου, αφού το «Άτενμπεργκ» δεν ήταν στο στιλ
μου. Και παρότι το σενάριο είναι του Ευθ. Φιλίππου (σημαίνει αυτιστικοί
διάλογοι) οι ηθοποιοί (;) επιλέγουν να τους παίξουν πιο ρεαλιστικά και η ροή κυλάει
άψογα. Κι άσ΄τους άλλους να λένε για «αμηχανία, απογοήτευση, νωθρότητα» κι άλλες
κλισεδιάρικες παπαρολογίες κριτικών με τουπέ που δεν μπορούν να εκφράσουν τη δική
τους γνώμη γιατί απλούστατα δεν έχουν άποψη και γούστο.
 |
Το τιμόνι εχει πέη.
|
(είχα καιρό να γράψω κι ήθελα να προβοκάρω λίγο, έτσι για τη γκάβλα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να χαρακτηριστεί και ως “ψαγμενιά” από τους “σινεφίλ των μούλτιπλεξ”, όπως τους λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι «ταινία ηθοποιών». Διαφέρει γιατί είναι πολύ απαιτητική από τους ηθοποιούς, πάντα έχει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία καδραρισμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τσαγγάρη διαχειρίζεται εξαιρετικά τους ηθοποιούς της, που πάνω στις ερμηνείες τους στηρίζεται κι όλη η ταινία.
Να σου πω και δυο λόγια για τον Ρουβά που τα περιμένεις πως και πως; Ήταν καλός. Δεν είναι ακατέργαστο διαμάντι που το ταλέντο του ξεχείλισε την ταινία, όχι δεν είναι. Αλλά είναι πολύ δουλευταράς από ότι φαίνεται και τον ρόλο του (που δεν ήταν εύκολος) τον πήγε αξιοπρεπέστατα.
Τώρα για εμένα, ερμηνεία έκπληξη ήταν του Νίκου Ορφανού που δεν τον έχω ξαναδεί. Των υπολοίπων οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές αλλά ήταν και προβλεπόμενο. Ένα κλικ κάτω από τους περισσότερους ήταν ο Πυρπασόπουλος που μου φάνηκε εκτός κλίματος. Απογοήτευση δυστυχώς ήταν ο Μάκης Παπαδημητρίου. Είναι η 5η αν δεν κάνω λάθος ταινία που τον βλέπω να κάνει τον ίδιο ρόλο.