Ψευδοντοκιμαντέρ. Τον Γόακιν Φίνιξ τον σέβομαι σαν ηθοποιό αλλά το να αφιερώσεις τρία χρόνια από την καριέρα σου (καριέρα που έχει φτάσει σε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ) για να πείσεις όλο τον κόσμο ότι θες να γίνεις ράπερ και ταυτόχρονα να γυρίσεις ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτή την επιλογή σου είναι κομματάκι ακραίο. Τα σπέκια μου μίστερ Φίνιξ γιατί θέλει πολύ θράσος να σκηνοθετήσεις μια φάρσα (ασχέτως αν δεν του βγήκε πολύ καλά) ενάντια στα σαρκοφάγα ΜΜΕ με πρωταγωνιστή τον εαυτό σου.
Μόνο μου παράπονο, ο χαρακτήρας που αποφάσισε να πλάσει, ήταν λίγο παραπάνω γραφικός από ότι θα έπρεπε με αποτέλεσμα να χάνει την αληθοφάνειά του. Από την άλλη πολλοί, μα πάρα πολλοί είδαν την ταινία και έφαγαν την παραμύθα, οπότε ίσως να έχω και άδικο. Πάντως, ο ίδιος πρέπει να έχει τρομερή εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην ερμηνευτική του ικανότητα για να τολμήσει κάτι τέτοιο, θα μπορούσε κάλλιστα να του καταστρέψει την καριέρα. Κι όμως αυτός επέστρεψε και κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ με το «The Master».
ΑπάντησηΔιαγραφή