Bad Neighbours (2014)

(«Neighbours»)
Κωμωδία. Έγινε, ξανάγινε, μπαγιάτεψε. Πάει κάνας μήνας που το είδα και δεν μου έχει μείνει ούτε μια σκηνή. Το παρεάκι των παραγωγών/σκηνοθετών/ηθοποιών/σεναριογράφων γύρω από τον Τζουντ Άπατοου, πια δεν έχει κάτι καινούριο να πει και αναμασά τα ίδια αστεία. Ευχάριστο για να το δεις ένα απογευματάκι χωρίς πολλές προσδοκίες.
 

Στην Αμερική κυκλοφορεί ως «Neighbours» ενώ στον υπόλοιπο κόσμο ως «Bad Neighbours» κι αυτό γιατί φοβήθηκαν μην “μπλεχτεί το κοινό” (εμείς οι ηλίθιοι) με την βρετανική σαπουνόπερα που παίζεται από το 1985, «Neighbours».

Follow @CineTwts

Calvary (2014)

Μαύρη κωμωδία, πρόκειται για το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας Της Αυτοκτονίας» που προσπαθεί να υλοποιήσει ο Τζον ΜακΝτόνα (αδερφός του Μάρτιν) με τον Μπρένταν Γκλίσον. Ο ΜακΝτόνα με αυτή τη δεύτερη ταινία του, αποδεικνύεται ικανότατος. Το υπαινικτικό του χιούμορ ταιριάζει γάντι στη σκηνοθεσία του που προτιμάει να δείξει αντί να πει την ”περιπέτεια” του κεντρικού χαρακτήρα. Ο Γκλίσον για άλλη μια φορά είναι εξαιρετικός, αποδίδει το θρησκευτικό στέρεμα του ιερέα τόσο μειλίχια που πείθει κι αρχιεπίσκοπο.

Παρότι σεναριακά συμφωνώ και με την τελευταία σκηνή, η σκηνοθετική παρέμβαση μου κλότσησε.

Follow @CineTwts

Pretty Baby (1978)

(«Η Κουκλίτσα Της Νέας Ορλεάνης»)
Από τις καλύτερες της αμερικάνικης περιόδου του Λουί Μαλ. Παρότι διαπραγματεύεται το δύσκολο θέμα της παιδικής πορνείας -θέμα που πολλούς θα τους αποστρέψει- το κάνει με διακριτικό τρόπο ώστε να αποφύγει τη χυδαιότητα. Η Μπρουκ Σίλντς λάμπει, πιθανόν να είναι η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της. Η Σούζαν Σαράντον όποτε εμφανίζεται κλέβει τα βλέμματα (τη βοηθάει πολύ το μπούστο της). Έχει αδύναμο στόρι αλλά πολύ δυνατές σκηνές.

Προφανώς, ήταν πολύ μεγάλο θέμα το 1978 (όπως και σήμερα), να εμφανίζεται μια 12χρονη ολόγυμνη. Η αθωότητα που ενέπνεε η Μπρουκ Σιλντς και ο τρόπος που την αναδείκνυε ο Λουί Μαλ, κέρδιζαν την γύμνια της. 

Η Σαράντον είναι επίσης πολύ γοητευτική και οι βυζάρες της είναι ακόμα γοητευτικότερες.

 

 

 

 

Follow @CineTwts

When Pigs Have Wings (2011)

(«Le cochon de Gaza»)
Ανάλαφρη κωμωδιούλα τοποθετημένη στη Λωρίδα της Γάζας. Στο ντεμπούτο του ο Γαλλο-ουρουγουανός Σιλβάν Εστιμπάλ προσεγγίζει με χιούμορ και ιλαρότητα την άθλια πραγματικότητα που επικρατεί στην περιοχή. Δυστυχώς όταν προσπάθησε να το γυρίσει στο δράμα, του βγήκε πολύ μελό. 

Ο Τζαφάρ ο ψαράς είναι εξαιρετικός.

Follow @CineTwts

Locke (2013)

(«Σε Λάθος Χρόνο»)
Πρόκειται για μια ταινία που εξιτάρει τους “ειδικούς” και συγκινεί τους φίλους του κινηματογράφου. Αγκυλώνει τον θεατή με το σασπένς που χτίζεται κλιμακωτά ενώ καλείται να συμμετάσχει στη συναισθηματική περιπέτεια του ήρωα σε ένα “οδοιπορικό” δύσκολων αποφάσεων. 

Μόνη παρατήρηση, μετά την πρώτη αναφορά στον πατέρα του, όλες οι υπόλοιπες μου φάνηκαν περιττές.

Εξαιρετική δουλειά του Χάρη Ζαμπαρλούκου στη διεύθυνση φωτογραφίας.

Follow @CineTwts