Ένα ακόμα επεισόδιο στην “μοναδική”
ταινία του Γουές Άντερσον. Η αισθητική του παραμένει απαράλλακτη, το χιούμορ
του αναμενόμενο και αλλοκοτιά του μονόχρωμη. Από την άλλη, οι χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον,
οι ερμηνείες προσθέτουν επιπλέον πόντους, είναι καλογυρισμένο και πιο ακριβό από
ποτέ.
Follow @CineTwts
Ένα τεταρτάκι να έβλεπα μόνο, θα μπορούσα
να γράψω την ίδια κριτική χωρίς να πέσω έξω. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
κόσμια παρακαλώ