(«Ξόρκισε Το Κακό»)
Συνδυασμός αστυνομικού θρίλερ και τρόμου όπου ο ήρωας μπαλατζάρει μεταξύ φυσικού και υπερφυσικού. Η εμπειρία του σκηνοθέτη Σκοτ Ντέρικσον («Ο Εξορκισμός Της Έμιλι Ρόουζ», «Sinister») και η υψηλού επιπέδου παραγωγή την αναδεικνύουν από το σωρό ταινιών τρόμου που βγαίνουν κάθε χρόνο.
Συνδυασμός αστυνομικού θρίλερ και τρόμου όπου ο ήρωας μπαλατζάρει μεταξύ φυσικού και υπερφυσικού. Η εμπειρία του σκηνοθέτη Σκοτ Ντέρικσον («Ο Εξορκισμός Της Έμιλι Ρόουζ», «Sinister») και η υψηλού επιπέδου παραγωγή την αναδεικνύουν από το σωρό ταινιών τρόμου που βγαίνουν κάθε χρόνο.
 |
|
Ο συνδυασμός αυτός -όποτε δουλεύει- δίνει αριστουργήματα («Σιωπή Των Αμνών»).
|
Επειδή σπανίζουν οι ταινίες τρόμου με σοβαρή παραγωγή, αυτές οι λίγες πάντα είναι ευπρόσδεκτες, πόσο μάλλον η καινούρια ταινία του Σκοτ Ντέρικσον που αποδεδειγμένα δουλεύει σε υψηλά στάνταρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλός ήταν και ο Έρικ Μπάνα αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Σον Χάρις, που ομολογουμένως είχε πιο αβανταδόρικο ρόλο.
Όσο διάστημα ο ήρωας δεν έχει πειστεί για την ύπαρξη του υπερφυσικού κακού, η ταινία διατηρεί το σασπένς και την ατμόσφαιρά της. Μόλις αλλάζει αυτό, ξεκινάει και η σταδιακή καθίζηση που καταλήγει σε έναν χιλιοειπωμένο εξορκισμό, με τον “τρόμο” πλέον να αφορά τους αδαείς και τα παιδάκια. Μου βγάζει στο τέλος κι αυτό το εξευτελιστικό “βασισμένο σε αληθινά γεγονότα” και το χαντακώνει.
Στην τριτη παραγραφο σου τα ειπες ολα.Το Sinister ηταν καλυτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή