Γυναίκες Που Περάσατε Από Εδώ (2018)

Σαν να κάθισα με τον παππού μου, να μου πει μια αστεία ιστορία που του συνέβη πριν 40 χρόνια. Το χιούμορ έχει γεράσει αλλά δεν μπορείς να μην γελάσεις μαζί του. Νιώθεις τη στοργή του παππού βλέπεις στα μάτια του πόσο χαρούμενος είναι, χαλαρώνεις μαζί του κι απολαμβάνεις τη βόλτα. Μακάρι να βγάζει μια ταινία κάθε χρόνο.  

Follow @CineTwts

Mandy (2018)

Η πρώτη ώρα της ταινίας χτίζει ατμόσφαιρα. Πάρτη και πέτα τη στα σκουπίδια ή μπορείς απλώς να μην τη δεις. Δεν θα χάσεις τίποτα από άποψη πλοκής, χαρακτήρων ή ατμόσφαιρας. Το δεύτερο μισό της ταινίας είναι ο λόγος για να παρακολουθήσεις το Mandy. Καρτουνίστικη χορταστική βία και ο Νίκολας Κέιτζ στα κάγκελα. Μια ατσάλινη καύλα.

Σαφείς αναφορές σε Evil Dead, Pinhead, Παρασκευή και 13, Αρτζέντο (τον μπαμπά) και η λίστα δεν τελειώνει. 

Follow @CineTwts

The Blackcoat's Daughter (2015)

(«February»)
Γυναίκες πρωταγωνίστριες, με ουσιαστικούς διάλογους χωρίς να είναι «γυναικεία» ταινία. Περνάει το Bechdel Test. Κατά τα άλλα τα σημαντικά, θρίλερ τρόμου απο τα καλύτερα των τελευταίων ετών. Άρτια σκηνοθετημένο που μαζί με την μουσική επιμέλεια δημιουργεί την απαραίτητη ατμόσφαιρα. Πολύ καλά δουλεμένο στο μοντάζ με αποτέλεσμα να μην μπορεις ευκολα να δομησεις το παζλ της πλοκής μέχρι  τέλος. Το σενάριο παρά την απλότητά του, καταλήγει σε ένα εξαιρετικό φινάλε που εξηγείται μόνο εφόσον επαναφέρεις τις φαινομενικά ασύνδετες σκηνές της ταινίας. Ήδη νιώθω ότι το έχω αδικήσει στη βαθμολογία.

Πρώτη ταινία του Οζ Πέρκινς, γιού του Άντονι Πέρκινς. 

Follow @CineTwts

Cinema Paradiso (1988)

(«Σινεμά ο Παράδεισος») 

Δεν ξέρω τι σχηματισμό είχαν οι πλανήτες και αυτή η ταινία συγκίνησε κοινό και κριτικούς. Εκτός από πολύ βαρετή είναι και κακοφτιαγμένη. Το οξύμωρο είναι ότι όταν την είχα δει (κάπου στα νάιντις) μου άρεσε (προς υπεράσπισή μου, ήμουν ακόμα ανήλικος). Χαρακτήρες καρικατούρες, συγκίνηση σε κονσέρβα, γκριμάτσες παιδικού θεάτρου μπας και κερδίσουμε το γέλιο και σκηνές ανούσιες που δεν εξυπηρετούν πουθενά και τίποτα.  Θα μπορούσα φυσικά να μην χάσω την ψυχραιμία μου και να εκφραστώ ευγενικά λέγοντας απλώς πως η ταινία δεν γέρασε καλά.

Φωτογραφία και μουσική, τα αφήνω στο απυρόβλητο, είναι καλά. 

Follow @CineTwts

Love & Basketball (2000)

Αισθηματική ταινία καλαθοσφαίρισης. Σαχλαμαρέ σενάριο, συμβατική κινηματογράφηση, αισθητική τηλεταινίας και αδιάφορο θέμα. Μόνο που σε κρατάει από τα καλαμπαλίκια από την αρχή μέχρι το προβλεπόμενο φινάλε. Δεν σου κρύβω ότι δάκρυσα (πάνω από μια φορά). Για εμάς που έχουμε ευαίσθητη ψυχούλα, είναι ρομάντζο άλφα κλάσης. Και έχει αναλάβει την παραγωγή ο Σπάικ Λι.

All's fair in love and basketball.

Ένα χρόνο πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων,

 τα παιδιά ήταν ζευγάρι κρυφά από την σκηνοθέτιδα και την παραγωγή. 

Follow @CineTwts

Ink (2009)

Θρίλερ φαντασίας. Παρά τη μικροσκοπική του χρηματοδότηση έχει ένα πολύ ζωντανό σενάριο, όταν θα πέσει στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου και ξαναγυριστεί με το κατάλληλο μπάτζετ, θα γίνει το επόμενο Χάρι Πότερ. Πολύ μεράκι στη σκηνοθεσία, στο ρυθμό, στους χαρακτήρες και πολύ προσεγμένο σενάριο. Μην φανταστείς κάτι πρωτόγνωρό αλλά σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό. Με χάλασε πολύ η γλυκερή μουσική επένδυση κονσέρβα από λίστες με δωρεάν μουσική (δεν είναι αλλά αυτό μου θύμισε).

One thing begets the next. A man has a weakness, he's flawed.
That flaw leads him to guilt. The guilt leads him to shame.
The shame he compensates with pride and vanity...

...And when pride fails, despair takes over and they all lead to his destruction.
It will become his fate...
Something's gotta stop the flow.

Follow @CineTwts

The Nile Hilton Incident (2017)

(«Κάιρο Εμπιστευτικό»)
Πολυεπίπεδο αστυνομικό θρίλερ, με φόντο την πλατεία Ταχρίρ έτοιμη να εκραγεί (αραβική άνοιξη 2011). Ένας διεφθαρμένος αστυνομικός ερωτεύεται την λάθος γυναίκα και πάει κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο. Εξαιρετική κινηματογράφηση στην σκοτεινή πλευρά του Καΐρου, με στιβαρό σενάριο και αληθινούς χαρακτήρες που προσαρμόζονται για να επιβιώσουν. Προσωπικά μου άρεσε και το «Metropia» του ίδιου σκηνοθέτη.

Τα περισσότερα γυρίσματα έγιναν στην Καζαμπλάνκα.
Φυσικά η ταινία απαγορεύτηκε στην Αίγυπτο.

Follow @CineTwts

mother! (2017)

(«Μητέρα!»)
Μια δαιδαλώδης αλληγορία μεταμφιεσμένη σε κλειστοφοβικό θρίλερ χαρακτήρων. Είναι τόσα τα επίπεδα ανάγνωσης που μπορείς να ακολουθήσεις παρακολουθώντας την ταινία, που ομολογώ ότι –αρχικά- αμέλησα την συνοχή του σεναρίου. Το «mother!» δεν είναι η κλασική ταινία με αρχή, μέση και τέλος και αυτό είναι το μεγάλο της μειονέκτημα. Τι να την κάνω την πολυεπίπεδη ανάγνωση αν δεν στέκεται η ταινία χωρίς την αλληγορία της; Θα βρω χρόνο να την ξαναδώ και να την συζητήσω όμως δεν θα γίνει ποτέ αγαπημένη μου γιατί δεν έχει συμπαγές σενάριο ή διότι βαριέμαι τις θρησκευτικές αλληγορίες (εκτός αν είναι του Μπουνιουέλ). Κατακλείδα, δες την πριν την απορρίψεις. 

6 χρόνια CINE TWEETS, αγαλλιάζει μέχρι και η ψυχή του Θεού

Follow @CineTwts