Ένας συνδυασμός των
εξωπραγματικών εικόνων του Γιοντορόφσκι και της αινιγματικής ατμόσφαιρας του Λiντς,
με θέμα την κινηματογραφική εμπειρία - τη δύναμη του σινεμά. Τι νιώθεις, τι
βλέπεις όταν μπαίνεις στο σινεμά; Αυτό προσπαθεί να απαντήσει ο Λέος Καράξ («Οι Εραστές Της Γέφυρας») σε μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Η ταινία από την αρχή φαντάζει σαν ένα μεγάλο αίνιγμα που ξεδιπλώνεται σταδιακά. Δεν είναι έτσι, βάση μιας σουρεαλιστικής υπόθεσης, ο σκηνοθέτης μας κάνει μια περιήγηση στο κόσμο του κινηματογράφου. Μας παρουσιάζει τα είδη των ταινιών, τη συνεχή μετάλλαξη ανάμεσα στους ρόλους που κάνει ένας ηθοποιός, τις δυνατότητες του σινεμά με τις νέες τεχνολογίες στα εφέ αλλά και τη δυνατότητά του σκηνοθέτη να δίνει ζωή σε άψυχα αντικείμενα, να κάνει τους θεατές να δακρύσουν ή να γελάσουν. Κι όλα αυτά υποστηριζόμενα από τις “άγιες” μηχανές του συστήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρξε σκηνή όπου μου έπεσε το σαγόνι. Είχα να το νιώσω έτσι από το 2000 όταν είδα το «Fight Club».
ΑπάντησηΔιαγραφήαν μιλας για την τελευταια σκηνη και μενα πραγματικα εκει μου επεσε το σαγονι
ΔιαγραφήΝαι όντως την τελευταία εννοώ, όχι στο πάρκιν, λίγο νωρίτερα, την τελευταία "ιστορία" του πρωταγωνιστή.
ΔιαγραφήΠεριμένουμε με αγωνία την κριτική σου για το "Αν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί με αγωνία; Να στην κάνω επιτόπου. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, ο Έλληνας Ταραντίνο συνθέτει με μαεστρία σκηνές ξεπατικωμένες από ότι ταινία του έκανε κλικ, δημιουργώντας μία νέα ταινία-φρανκενστάιν, καταδικασμένη στην εμπορική επιτυχία. Σε πέντε χρόνια από σήμερα θα μιλάμε για την "πρώτη" ταινία του Χριστόφορου (του νέου Σμαραγδή) που ακόμα δεν είχε εξελίξει απόλυτα την τεχνική του αλλά είχε μια πρωτόγνωρη ορμή που παράσερνε τα συναισθήματα, τα ποπκόρν, τα νάτσος με λιωμένο τυρί, τις ροκακόλες, τα μπουρίτος, τα πουράκια του Λευτέρη, τα σάλομον του Γιωργάκη, τους χάρτες του prd αλλά και την εξαιρετική κινηματογραφική “ματιά” του αρχιδερβέναγα. Δεν βγήκα εκτός θέματος όπως υποψιάζεσαι, κάποια στιγμή, ο Χριστόφορος θα τολμήσει να κάνει μια ταινία (ξέρεις ποιος θα του πουλήσει τα δικαιώματα;) για την «παρέα του βουνού». Το μοτο της αφίσας «Όλοι κάπου τους είχαν δει, κανείς δεν ήξερε ούτε τα ονόματά τους»
Διαγραφήβγάζεις την ουρά σου έξω απ την παρέα του βουνού;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία. Προσθέτω και εμένα, τον φάρο λογικής, τον τιτάνα εφευρετικότητας, απλά τον Παμμέγιστο άρχοντα του βουνού.
ΔιαγραφήPoly kalo to Holy Motors.To mono arnhtiko, olo to segment me thn kylie minogue pou mou fanhke ligo xekarfoto.(vareto pesto-mello pesto-htan kai to tragoudi mesa...gamhseta...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά αυτο το σημείο ήταν ξενέρωτο, ξεκάρφωτο, εντελώς άκυρο. Αλλά νομίζω έπρεπε να το βάλει. Παρότι εκείνη την ώρα φρίκαρα με αυτο που έβλεπα, στο τέλος νομίζω ότι χρειαζόταν.
ΔιαγραφήTo tragoudaki ti to thes mana mou?Na to empedosoume oti einai tragoudistria kai na synxystoume parapano?Eva Mendes file...eggyhsh!
ΑπάντησηΔιαγραφήOute na milhsh den xreiasthke...mageia!Vale thn kontopitharh astraleza dipla se kana "shkomeno pouli" na mas deixei ti tha pei ypokritikh texnh, alla xexasa afth einai politicaly correct,"to kalo koritsi" den kanei tetoia pramata...ante kana kolo na kounhsei se kamia videoclipa. OUST!
Ευάρα! Θέα ε?
Διαγραφήέλα μωρέ, μην γίνεσαι κακός με το Καϊλάκι... Ξέρεις ποιά ήθελε ο σκηνοθέτης να παίξει αυτό το ρόλο; Η Ζιλιέτ Μπινός.
Διαγραφήο κύριος όσκαρ στο παρίσι ..κάτι μου θυμίζει
ΑπάντησηΔιαγραφή