Howl's Moving Castle (2004)

****
(«Hauru No Ugoku Shiro», «Το Κινούμενο Κάστρο»)
Άλλο ένα ταξίδι στη φαντασία του κορυφαίου Ιάπωνα animator Χαγιάο Μιγιαζάκι («Spirited Away», «Ponyo»). Αν είσαι εξοικειωμένος με το έργο του, αξίζει να το δεις, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα πιο γνωστά του αριστουργήματα, αν πάλι πρώτη φορά ακούς το όνομα Μιγιαζάκι ή Studio Ghibli, να σε καλωσορίσω εκ μέρος τους στο θαυμαστό παραμυθένιο κόσμο τους. Το μόνο ίσως σημείο ένστασης είναι το σενάριο που σε κάποια σημεία χαοτικό.

Follow @CineTwts

The General (1998)

***1/2
(«Ο Στρατηγός»)
Η ζωή του διαβόητου Ιρλανδού ληστή Μάρτιν Κάχιλ με το προσωνύμιο, ο Στρατηγός. Εξαιρετική ερμηνεία του Μπρένταν Γκλίσον στο ρόλο του τίτλου. Ταινία που έχει κάτι από τη δόξα των παλιών ταινιών του είδους. Ένας έξυπνος ληστής που κοροϊδεύει τις αρχές και κερδίζει τη συμπάθεια των συμπολιτών του αλλά και των θεατών. Η πραγματικότητα μάλλον δεν είναι η ίδια αλλά πόση σημασία έχει;

Follow @CineTwts

The Incredible Burt Wonderstone (2013)

**
Μάπα το καρπούζι. Βλακώδης κωμωδία με χιούμορ που μόνο 5χρονα μπορεί να το εκτιμήσουν. Δεν γέλασα ποτέ, καθόλου. Ούτε ένα αντανακλαστικό γελάκι, ούτε ένας μικρός μορφασμός, τίποτα. Δες το τρέιλερ και έχεις ξεμπερδέψει σε δύο λεπτά. Η μόνη στιγμή που γέλασα (μην φανταστείς ότι με έπιασαν τα νεφρά μου από το γέλιο) ήταν αυτή στους τίτλους τέλους αλλά δεν την υπολογίζω στον ωφέλιμο χρόνο της ταινίας.

Follow @CineTwts

King Of California (2007)

***1/2
(«Ο Βασιλιάς Και Ο Θησαυρός»)
Ταινία δρόμου. Ο τρελο-μπαμπάς πείθει την 16χρονη κόρη του να ψάξουν έναν χαμένο θησαυρό. Η "τρέλα" του πατέρα θα φανεί οικία -σε πολλούς από εσάς, αν και στην ταινία παρουσιάζεται σε υπερβολικό βαθμό. Ο Μάικλ Ντάγκλας έχει αρχίσει να "τσαλακώνεται" με αποτέλεσμα να μου γίνεται συμπαθής. Οι ερμηνείες και των δυο πρωταγωνιστών είναι αξιομνημόνευτες.  Με το ντεμπούτο του ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος Μάικ Καχίλ κέρδισε την προσοχή μου.

 

Follow @CineTwts

Dangerous Parking (2007)

***1/2
(«Επικίνδυνες Τάσεις»)
Ανεξάρτητα με την βαθμολογία που του βάζω εγώ, εσύ πρέπει να το δεις. Πολύ αξιόλογη ταινία, είναι κρίμα που δεν έχει φτάσει στους κύκλους των σινεφίλ. Βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στιούαρτ Μπράουν (το μοναδικό του πόνημα και συν τοις άλλοις, αυτοβιογραφικό). Συγκαταλέγεται στο είδος της κωμωδία που είναι πέρα κι απ’ το “μαύρο”, πολύ κυνικό χιούμορ. Ταυτόχρονα, έχει κάποιες πολύ σκληρές σκηνές που θα σε αφήσουν άγαλμα και θα βρεθείς να σιχτιρίζεις τον εαυτό σου που τόλμησες και γέλασες νωρίτερα.

Follow @CineTwts

Don't Be A Menace To South Central While Drinking Your Juice In The Hood (1996)

**
(«Τρομερά Παιδιά»)
Σαχλαμαροκαμενιά των αδερφών Wayans, που παρωδεί ένα κάρο "μαύρες" ταινίες της εποχής της. Αυτές οι ταινίες είναι σαν τα ψάρια, τρώγονται μόνο μόλις βγουν από το τηγάνι. Εγώ την είδα 15 χρόνια αργότερα, λογικό είναι να μην πιάνω το πνεύμα, αν και η συγκεκριμένη ούτε τότε θα με έκανε να γελάσω.

Follow @CineTwts