Kamikaze Girls (2004)

(«Shimotsuma monogatari»)
Κωμωδία. Η καραμελένια ιστορία δύο αταίριαστων έφηβων κοριτσιών που έγιναν κολλητές. Παρότι είναι έντονο το αλλόκοτο χιούμορ των Γιαπωνέζων, δεν μπόρεσα να ταυτιστώ ή να συνδεθώ συναισθηματικά με κάποιον χαρακτήρα και καμία ατάκα δεν με έκανε να γελάσω. Πολύ κομψό και εμπριμέ για το γούστο μου. 

Κάτι σαν buddy movie με έφηβες.

Follow @CineTwts

The Living End (1992)

Ταινία δρόμου. Το ερωτικό χρονικό δυο ομοφυλόφιλων με AIDS, το τελευταίο τους ταξίδι. Μέσα στην παλαβομάρα του, κρύβει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που σε κερδίζει συναισθηματικά ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικών προτιμήσεων. Παρότι σε κάποια σημεία θυμίζει ερασιτεχνικό βίντεο, έχει στιγμές πολύ τολμηρές και γεμάτες ένταση. 

Ο αρχικός τίτλος της ήταν «Fuck The World».

Πιο κοντά στην πραγματικότητα από τη μελό ή την χαζοχαρούμενη 

αισθητική του Αλμοδοβάρ.

Follow @CineTwts

Pitfall (1962)

(«Ο Λάκκος», «Otoshiana»)
Το εξαιρετικό ντεμπούτο του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα. Ταινία μυστηρίου με ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό. Αγγίζει το μεταφυσικό αν και είναι προφανής η αλληγορική κι ενίοτε σουρεαλιστική διάθεση του σκηνοθέτη. 

Follow @CineTwts

Indagine Su Un Cittadino Al Di Sopra Di Ogni Sospetto (1970)

(«Υπεράνω Πάσης Υποψίας», «Investigation of a Citizen Above Suspicion»)
Θρίλερ μυστηρίου, πολιτικών προεκτάσεων. Το μυστήριο δεν είναι ποίος είναι ο δολοφόνος αλλά τι τον οδήγησε σε αυτή την πράξη. Μια βουτιά στην ψυχοσύνθεση ενός ανήθικου, εθισμένου στην εξουσία αστυνομικού/φασίστα. Πρωτότυπη θεματολογία, εξαιρετική ανάπτυξη, με τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ στα καλύτερά του και την μουσική του μάγου Ένιο Μορικόνε να “γράφει”.
 

Η καταστολή είναι πολιτισμός.

Αλλά είναι η παρουσία της Φλορίντα Μπολκάν αυτή που σε απογειώνει. 

 

Follow @CineTwts