Φιλοσοφική αλληγορία πάνω στη ματαιότητα της ύπαρξης. Φυσικά κι έχει ενδιαφέρον η κεντρική ιδέα, ο Τεσιγκαχάρα την αναλύει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, δίνοντας πρωτεύοντα ρόλο στο φυσικό περιβάλλον και ειδικότερα το στοιχείο της άμμου. Αλλά βαρέθηκα. Η πλοκή ήταν προβλέψιμη, τα πλάνα πολύ σκοτεινά και η άμμος ατελείωτη. Η μονότονη επανάληψη φαγητό-δουλειά-ύπνος και στα διαλλείματα σεξ, σίγουρα περνάει στον θεατή την αίσθηση που βιώνει κι ο ήρωας αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί μεγάλα διαστήματα χωρίς δράση.
Σχολιάζει εύστοχα την απομόνωση της μεγαλούπολης και την παραλληλίζει με την μοναξιά της εξοχής. Ο πρωταγωνιστής είναι ανικανοποίητος με την αστική ζωή, ψάχνει την απομόνωση και την βρίσκει ή μάλλον αυτή τον βρίσκει και τον φυλακίζει (θα μπορούσε η κεντρική ιδέα να είναι: «πρόσεξε τι εύχεσαι»). Ξεφεύγει από την φυλακή της πόλης για να μπει στην φυλακή των αμμόλοφων. Ο εντομολόγος που συλλέγει έντομα σε δοκιμαστικούς σωλήνες, ξαφνικά γίνεται αυτός το έντομο στον δοκιμαστικό σωλήνα και ταυτόχρονα αντικείμενο έρευνας και ψυχαγωγίας κάποιον τρίτων, από τους οποίους εξαρτάται η ζωή του. Όμως δεν είναι μια πεσιμιστική ταινία αφού ο ήρωας με την επιμονή και την εφευρετικότητα του, καταφέρνει να ξεπεράσει τα εμπόδια. Τελικά, αυτός φαίνεται να είναι και ο στόχος του σκηνοθέτη. Με αυτό το φιλμ ο Χιρόσι Τεσιγκαχάρα έγινε ο πρώτος Ιάπωνας που προτάθηκε για Όσκαρ σκηνοθεσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρείται το αριστούργημά του. Προσωπικά, προτιμώ το «Πρόσωπο Ενός Άλλου». Πιθανόν, όπως και το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» να είναι τα δυσθεώρητα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου που είμαι πολύ νέος για να εκτιμήσω. Ίσως σε 10-20 χρόνια που τα ξαναδώ, να μου φανερώσουν το μεγαλείο τους.
http://cinetwts.blogspot.gr/2012/01/andrei-rublev-1969.html