This Must Be The Place (2011)

**

Δεν είχα σκοπό να το δω, μέχρι να προσέξω ότι είναι του Πάολο Σορεντίνο («The Consequences Of Love»). Παρόλα αυτά δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα κοινότοπο οδοιπορικό "ενηλικίωσης". Ο Σαγιέν -πρώην ροκ σταρ- έχει τα θέματά του, ο θάνατος του πατέρα του τον «ενεργοποιεί» και αποφασίζει συνεχίζοντας την εμμονή (του πατέρα του), να ψάξει να βρει τον βασανιστή του επί Β’Π.Π. Αχταρμάς, θέλω να πιστεύω ότι δεν δόθηκε ελευθερία στον σκηνοθέτη (στην πρώτη του δουλειά επί αμερικανικού εδάφους), παρότι έχει κάποιες καταπληκτικά γυρισμένες σκηνές, χωλαίνει από παντού, ιδιαίτερα στο αυθαίρετο φινάλε.

Follow @CineTwts

The Devil's Eye (1960)

**1/2
("Djävulens öga")

Μία αδύναμη στιγμή στη φιλμογραφία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο σατανάς έχει βγάλει ένα σπυρί στο μάτι του το οποίο οφείλεται στην αγνότητα μιας κοπέλας. Ο Μπέργκμαν διηγείται ένα παραμύθι με χριστιανικές παραβολές, την πάλη του καλού με το κακό χωρίς κάποια βαθύτερη ανάλυση των χαρακτήρων ή των καταστάσεων όπως μας έχει συνηθίσει. Δεν πιστεύω ότι είχε σκοπό να κάνει κωμωδία (όπως αναφέρεται η ταινία) απλά την χαρακτήρισε έτσι ώστε να προϊδεάσει για την ελαφρότητά της.

Follow @CineTwts

The Horseman (2008)

**1/2

Αυστραλιανή ταινία εκδίκησης. Με τον που ξεκίνησε το μάτι μου γαρίδα, δυστυχώς δεν είχε κάτι παραπάνω να δώσει πέρα από τα σαδιστικά βασανιστήρια του ήρωα αλλά και μια δόση συναισθήματος και ανθρωπιάς που χρειαζόταν για να μας γίνει αγαπητός. Κρίμα, το πίστεψα πολύ στην αρχή.

Follow @CineTwts

Τα Καμάκια (1981)

*1/2

Κωμωδία με τον Στάθη Ψάλτη, τον Γιάννη Καρρά και ένα κάρο ακόμα γνωστούς ηθοποιούς. Το αποτέλεσμα όμως μέτριο. Ο Ψάλτης πιο πολύ ουρλιάζει και ο Καρράς μοιάζει ανίκανος να δημιουργήσει και το παραμικρό χαμόγελο.

Follow @CineTwts

Keane (2004)

***1/2

Δράμα μυστηρίου, πολύ κοντά σε θρίλερ, σκηνοθετημένο από τον Λοντζ Κέριγκαν («Clean, Shaven»). Ένας πατέρας ψάχνει την κόρη του που έχει χαθεί κάνα χρόνο πιο πίσω. Η ταινία στο πρώτο μισό είναι εστιασμένη στον χαρακτήρα του πατέρα και στη φρίκη που έχει φάει. Στο δεύτερο μισό είναι μαζί του ένα άλλο μικρό κοριτσάκι το οποίο πρέπει να προσέχει. Και κάπου εκεί αρχίζει το σασπένς. Δεν μπορείς να προβλέψεις ποτέ την επόμενη κίνηση του πατέρα αφού είναι ικανός για όλα. Εκπληκτική ερμηνεία του Βρετανού Ντέμιαν Λούις. Το μόνο που με χάλασε είναι το φινάλε του που δεν είναι εξίσου στιβαρό με τις υπόλοιπες σκηνές. Με καλύτερο φινάλε, τώρα θα μίλαγα για ταινία αριστούργημα.

Follow @CineTwts

The Dark Knight Rises (2012)

***1/2

Επική ταινία δράσης, το μπλοκμπάστερ της χρονιάς. Ο Κρίστοφερ Νόλαν παραδίδει έναν Μπάτμαν όπως δεν τον έχουμε γνωρίσει ξανά. Το σενάριο στο πρώτο μισό είναι χαοτικό, το δεύτερο μισό είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Σε αυτό, ο Μπάτμαν έχει πολύ λιγότερο χρόνο συμμετοχής, οξύμωρο μα ήταν το καλύτερο χρονικά σημείο της ταινίας. Θέλω να πιστεύω ότι ο Νόλαν τελείωσε την ταινία του περίπου 5 λεπτά νωρίτερα από το επίσημο φινάλε της (αν το δεις θα καταλάβεις τι εννοώ). Χάρηκα που κράτησε τη δράση (το ξύλο) στο απαραίτητο μίνιμουμ. Χάρηκα κάποιες εκπλήξεις του σεναρίου. Αλλά δεν ενθουσιάστηκα όσο περίμενα, ίσως τελικά να μου άρεσε περισσότερο ο πιο ανήλικος και αφελής Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον.

Follow @CineTwts