***1/2
Λίγες ταινίες
είναι αρκετά θαρραλέες ώστε να παρουσιάσουν ένα παιδί που δεν μεγαλώνει σε
εχθρικό περιβάλλον αλλά έχει σαδιστική προδιάθεση. Η μητέρα του τον αγαπάει ενώ
αυτός έχει μόνο στόχο του να της καταστρέψει τη ζωή. Θα μπορούσε να είναι ταινία
τρόμου («The Omen»), η σκηνοθέτις όμως επιλέγει να διηγηθεί
την ιστορία μέσα από τα μάτια της μητέρας, έτσι χτίζει ένα βαθύ δράμα βασισμένο
στη σχέση μάνας – γιού αποφεύγοντας τις εύκολες απαντήσεις. Η Τίλντα Σουίντον είναι για μια ακόμη φορά εξαιρετική στην
ερμηνεία της αν και ο μπόμπιρας είναι
αυτός που τελικά κλέβει την παράσταση.
!!! ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κέβιν είναι πολύ ξεχωριστό παιδί, είναι πολύ έξυπνος και ιδιαίτερος. Χρειάζεται μια ειδική μεταχείριση που δεν έλαβε, δεν φταίει η μητέρα του ή το περιβάλλον του για τον τρόπο που μεγάλωσε, τα περισσότερα παιδία που θα μεγάλωναν σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν θα αποκτούσαν αρνητική συμπεριφορά. Από τις πρώτες μέρες του, βασάνιζε την μητέρα του (κλαίγοντας ακατάπαυστα) ενώ είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά με τον πατέρα του. Όμως τη μητέρα του αγάπαγε, στην μητέρα του προσπαθούσε να μοιάσει εμφανισιακά και την μητέρα του άφησε στο τέλος να ζήσει (το πώς είναι άλλη ιστορία). Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι ο Κέβιν είχε παθολογική αγάπη στη μητέρα του αφού δεν ασχολήθηκε με τίποτε άλλο στη ζωή του. Και η μητέρα όμως τον αγαπάει, μπορεί καθόλη τη διάρκεια της ταινίας να τον απορρίπτει και να τον παραμελεί (ειδικά αφού γέννησε την κόρη της) στο τέλος όμως τον επισκεπτόταν συνέχεια στη φυλακή, παρότι δεν αντάλλαζαν κουβέντα και στην τελευταία σκηνή τον αγκαλιάζει. Πιθανών να το έκανε γιατί δεν είχε άλλον στον κόσμο, πιστεύω όμως ότι ακόμα και το γεγονός ότι παρέμεινε στην ίδια πόλη, σημαίνει ότι μέσα της «δικαιολογούσε» τις πράξεις του και πιθανών είχε ρίξει πάνω της όλη την ευθύνη για αυτές.
Ειχαμε ξαναμιλησει γι' αυτο το φιλμ αλλα δεν χορταινω να μιλαω και να ξαναμιλαω. Σου'χω πει ποσο μ'εξοργιζει οταν διαβαζω συμπερασματα θεατων που μιλανε για ελλειψη αγαπης; Φφφφ! Αυτη η ταινια, το'χα γραψει και στο filmboy, αξιζει ολα τα βραβεια του κοσμου. Για την μαεστρικη σκηνοθετικη γραμμη και την καλλιτεχνικη ματια της σκηνοθετιδος αλλα και τις ερμηνειες των πρωταγωνιστων με την Σούιντον να δίνει ρεσιτάλ. Πολύ σκληρή ταινία. Πολύ αληθινή ιστορία. Ακόμα δεν ξέρω αν υπήρχε αυτή η παθολογική αγάπη που λες. Το σκέφτομαι αρκετά συχνά αλλά δεν έχω καταλήξει. Στις επόμενες προβολές ίσως...
ΑπάντησηΔιαγραφή