Δράμα. Η μυστηριώδης δυναμική μεταξύ δύο μοναχικών γυναικών πρέπει να είναι το θέμα της ταινίας, δεν είμαι και σίγουρος. Κάποια καλαίσθητα, παιχνιδιάρικα πλάνα, μεγάλες σιωπές, ακαταλαβίστικη συμπεριφορά και ένα σκυλάκι ίδιο με τον Τρανκίλο μου. Η Κόρα Καρβούνη είναι αρκετά φοβιστική, οπότε κρατάω την ερμηνεία της. Μήπως τελικά ήταν διαφημιστικό για την ανάγκη των μοναχικών ανθρώπων, της συντροφιάς ενός σκύλου;
 |
|
Κρατάω τη σκηνή που η ηρωίδα
τραγουδάει στο αυτοκίνητό τους κι ο πατέρας της λέει ότι έχει απαίσια φωνή. |
Παρατηρημένο ξανά και ξανά, οι γυναίκες σκηνοθέτες δείχνουν πολύ συχνά ένα αχρείαστο γυμνό αλλά καθόλου ερωτικό πλάνο της πρωταγωνίστριας. Φυσικά η πρωταγωνίστρια νιώθει άνετη και το κάνει. Όχι ότι με χαλάει αλλά σημαίνει κάτι που δεν καταλαβαίνω; Είμαστε άνετες με το σώμα μας και δεν φοβόμαστε να το δείξουμε; Γιατί είμαστε καλλιτέχνες κι όχι μοντέλα; Πουλάει ακόμα αυτό το παραμύθι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ανώνυμα και κεφαλαία; Πρώτη φορά σκεφτομαι να διαγράψω σχόλιο.
Διαγραφή