Ματζουράνα (2013)
Ψυχολογικό θρίλερ. Επιφανειακοί χαρακτήρες,
αναμενόμενη πλοκή, άνευρη σκηνοθεσία, νωχελικός ρυθμός, πρόχειρο μοντάζ, ερμηνείες
ελληνικής (ή τούρκικης;) τηλεοπτικής σειράς και για φινάλε ένας γλυκερός μελοδραματισμός
κι εύκολες απαντήσεις.
Οι ανακρίβειες και οι απλουστεύσεις πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έκανε η “φτωχή” οικογένεια στη βίλα με πισίνα στα περίχωρα της Αττικής; Έπρεπε να μένουν στα Σπάτα. Η μαμά απλήρωτη γιατρός, ο μπαμπάς άεργος καλλιτέχνης και η μικρή τους να εκτεθεί στην τηλεόραση μπας και κερδίσει τα 60 χιλιάρικα για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου της. Άντε και πες ότι έχουν ενδιαφέρον οι χαρακτήρες, από εκεί και πέρα δεν αναπτύχθηκαν καθόλου. Κινήθηκαν μέσα στα πλαίσια της απλούστευσης που απευθύνεται σε ανεγκέφαλο κοινό. Κάνουμε τη μαμά ψυχωτική και τον μπαμπά νερόβραστο σύζυγο. Το κοριτσάκι να βαράει καμπανάκια (καμπάνες δηλαδή) ότι κάτι δεν πάει καλά και κανείς να μην το προσέχει, εκτός από μια ψυχολόγο στο πλατό η οποία με τη σειρά της έχει τα δικά της θέματα και επισκέπτεται τον μέντορά της (ίδιος ο Φρόιντ) για να τα λύσει, τα οποία πουθενά δεν προχωράνε την πλοκή και κανέναν δεν ενδιαφέρουν. Και φυσικά, αφού βρήκαμε το πρόβλημα του παιδιού, αντί να πάει να το δει κανένας παιδοψυχολόγος αποφασίσαμε να το αφήσουμε να πάει στον τηλεοπτικό τελικό (παλάμη στο κούτελο). Μόνο για το κακόμοιρο το σκυλάκι νοιάστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να κάνω κι εγώ την αυτοκριτική μου, θα το είχα κλείσει νωρίτερα αλλά καθόμουν και χάζευα τη Δραγούμη μπας και δείξει λίγο βυζάκι.