(«Ραγισμένα
Όνειρα»)
Εξαιρετικά εκτελεσμένο
ρομάντζο με μπόλικους θανάτους και βεβιασμένα συναισθήματα. Αποτυπώνει με
τρυφερότητα τη σκληρή πλευρά της ζωής. Ακουμπάει με σεβασμό το θρησκευτικό “μετά”
και αναπαράγει το μεγαλύτερο αστείο, τη “θεϊκή
ειρωνεία”. Πολύ προσγειωμένες ερμηνείες, μπόλικη καουμπόικη μουσική και ένα
υπέροχο μοντάζ που ορίζει την αφήγηση και ανεβάζει την ταινία άλλο ένα επίπεδο.
 |
|
Να μην παραλείψω την
πολύχρωμη παρουσία της Βέρλε Μπάτενς.
|
.jpg) |
|
Η μπάντα του The Broken Circle Breakdown,
έχει κάνει μέχρι σήμερα συνολικά 14 εμφανίσεις και ήταν όλες sold out.
|
Μια ρεαλιστική ιστορία δύο ιδιαίτερων ανθρώπων. Έχει μια “μοντέρνα” (αποφεύγω τον όρο χίπστερ) αισθητική που κάποιους θα τους ξενίσει αλλά βοηθάει στην απόκτηση βάθους των χαρακτήρων. H ταινία ουσιαστικά τελειώνει στο πρώτο μισό. Χάρη στην αφηγηματική οδό που ακολούθησε μπόρεσε να το πάει άλλο τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βαριά θεματολογία της ταινίας, αλαφραίνει με τη ρομαντζάδα και τη μουσική. Μου αρέσει αύτη η μουσική, η bluegrass. Το πρωτανακάλυψα όταν είδα το «O Brother, Where Art Thou?». Ως έφηβος κόλλησα με τους Pearl Jam και αλυσιδωτά φτάσαμε στον Bill Monroe, κάπως έτσι, Pearl Jam – Neil Young – Johnny Cash – Bill Monroe. Σκέφτομαι να βάλω την κόρη μου να μάθει μπάντζο.
Προτάθηκε για Όσκαρ ξενόγλωσσης, το οποίο δίκαια έχασε από τη «Τέλεια Ομορφιά» του Σορεντίνο.
http://cinetwts.blogspot.gr/2013/12/la-grande-bellezza-2013.html
Όπως όμως λέω και ξαναλέω, ποτέ δεν έχω δει μέτρια ταινία στην κατηγορία των υποψήφιων ταινιών για Όσκαρ ξενόγλωσσης. Είναι όλες στανταράκια.
Το πρώτο ημιωρο της ταινιας δεν ειναι ουσιαστικά το τελος της αλλα η αρχη της. Ο σκηνοθετης θέλει να μεταφερει στον θεατη το βαρος της απωλειας ωστε να μπορεσει ευκολα να καταλαβει αυτα που εχει να πει.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι αυτό ήθελε να κάνει ο σκηνοθέτης αλλά μάλλον δεν του βγήκε πολύ καλά γιατί μετά δεν είπε και πολλά πράγματα.
ΔιαγραφήΑπό το σημείωμα του σκηνοθέτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δομή της ταινίας έγινε κατά το μοντάζ. Υπήρχε εξαρχής στο μυαλό μας ότι θα λειτουργούσε με φλας-μπακ, αλλά η τελική ταινία διέφερε κατά πολύ από το σενάριο. Ο Νίκο Λιούνεν, με το οποίο συνεργαζόμαστε χρόνια κι ανέλαβε το μοντάζ, είναι πραγματικά μάγος με αυτού του είδους την εξιστόρηση. Πιστεύω ότι οι ταινίες μου βασίζονται πολύ στο συναίσθημα, και όχι στην ίδια την ιστορία, οπότε η διαρκής αμφισβήτηση κατά το μοντάζ, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου.
Ο Γιόχαν Χέλτενμπεργκ, επιτέλεσε ως συν-σεναριογράφος και πρωταγωνιστής για το θεατρικό, και δεν αμφέβαλλα ποτέ αν θα έπρεπε εκείνος να είναι και στην ταινία. Εκείνος και ο Ντιντιέ έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Τσέκαρε εδώ τη μουσική της ταινίας
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=XKbTtoNsm5U