(«Film d'Amore e d'Anarchia, Ovvero “Stamattina Alle 10 In Via Dei Fiori Nella Nota Casa Di Tolleranza...”», «Ιστορία Έρωτα Και Αναρχίας»)
Ιταλική κομεντί ανακατεμένη με δράμα, αυτό που λέμε κομέντια αλ’ιταλιάνα. Ο έρωτας δύο αντιφρονούντων στην Ιταλία του Μουσολίνι. Ωραία θέμα, ωραία ανάπτυξη αλλά μέχρι να φτάσει στο δια ταύτα μας έβγαλε το λάδι. Όλη η ταινία στήθηκε για την τελική σύγκρουση των δύο γυναικών. Και για το ανατριχιαστικό φινάλε. Άντε και για την πρώτη σκηνή που γράφει πολύ καλά.
Ένα χρόνο πριν το «Swept Away» η Λίνα Βερτμίλερ είχε κάνει την «Ιστορία Έρωτα Και Αναρχίας», η κορύφωση της καριέρας θα έρθει δύο χρόνια αργότερα με το «Seven Beauties» όπου προτάθηκε για 4 Όσκαρ, μεταξύ αυτών και το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Η Βερτμίλερ με αυτή τη διάκρισή της έγραψε κι επίσημα το όνομά της στις σελίδες της Ιστορίας του κινηματογράφου, αφού ήταν η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε ποτέ για Όσκαρ σκηνοθεσίας. Και προφανώς την αξίζει αυτή τη διάκριση. Μακάρι να το είχε πάρει κιόλας γιατί τώρα μας κατσικώθηκε η αχώνευτη Κάθριν Μπίγκελοου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθ’ όλη τη διάρκεια η ταινία παίρνει θέση ενάντια στο καθεστώς γελοιοποιώντας το ή αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητά του, η σκηνοθέτις απεικονίζει ρομαντικούς τους αναρχικούς και έρμαια του πόθου τους φασίστες. Γενικά, της αρέσει να αντιδιαστέλει τη σεξουαλική συμπεριφορά με τις πολιτικές πεποιθήσεις.
Διευθυντή φωτογραφίας είχε τον Τζουζέπε Ροτούρνο, στενό συνεργάτη του Φελίνι και τη μουσική ετοίμασε ο Νίνο Ρότα (μην με ρωτήσεις ποιος είναι, αυτόν αν δεν τον ξέρεις καλό θα ήταν να τον ψάξεις μόνος σου). Η ίδια ήταν βοηθός σκηνοθέτη του Φελίνι στο «8 1/2».
Η ακριβής μετάφραση του πρωτότυπου ιταλικού τίτλου είναι: «Μια ταινία για τον έρωτα και την αναρχία, ή “Σήμερα στις 10 το πρωί στην οδό Φιόρι, στον γνωστό οίκο ανοχής…”», ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Ασχετό αλλά πρώτη φορά είδα απεικόνιση κυριλέ μπουρδέλου με τόσο άσχημες πόρνες.