Δράμα εποχής. Οι λειτουργίες ενός απολυταρχικού καθεστώτος μέσα από τα βιώματα ενός καλλιτέχνη και δη και ηθοποιού. Με την άνοδο του ναζισμού πολλοί καλλιτέχνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Γερμανία κι όσοι έμειναν δεν ήταν απαραίτητα οπαδοί του καθεστώτος., πολλοί από αυτούς είχαν απολιτίκ θέσεις, υπερασπιζόμενοι μόνο την τέχνη τους. Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Μπραντάουερ που δεν του ξεφεύγει ούτε μια σκηνή, δεν κάνει ούτε έναν παραπανήσιο μορφασμό.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η σκηνή όπου ο αρχιλοχαγός των Ναζί διώχνει τον Μεφίστο από το γραφείο του λέγοντάς του υποτιμητικά ότι είναι “ηθοποιός”. Νομίζω εκεί είναι που ξεγυμνώνεται η φασιστική θεωρεία. Περιέργως, αυτό το ακούμε συχνά και στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο από υποστηριχτές της Χ.Α. Αν κάποιος είναι ηθοποιός αλλά δεν έχει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του ή δεν λάμπει απ’ την αστρόσκονη, θεωρείται λούμπεν (πόσο μάλλον ο μουσικός ή οποιοσδήποτε άλλος καλλιτέχνης). Για τις γυναίκες δε, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, ηθοποιός άρα πουτάνα. Αν μάλιστα είναι όμορφη και αναγνωρίσιμη, δεδομένα έχει πάρει πίπα σε όλη την ελληνική σόου μπιζ. Δεν θέλω να υποστηρίξω τους ηθοποιούς, στην πραγματικότητα καρφάκι δεν μου καίγεται. Θέλω να θίξω το πόσο υποκριτική είναι η κοινωνία μας, ο φασισμός είναι βαθειά ριζωμένος στην Ελλάδα και αφελείς αυτοί που πιστεύουν ότι η Χ.Α. έχει μεγάλα ποσοστά επειδή ο Έλληνας ήθελε να δείξει την αντίδρασή του στο κατεστημένο. Ξέρω ότι έχω ξεφύγει του θέματος αλλά δικό μου είναι το μπλογκ ότι θέλω γράφω. Και συνεχίζω, δεν μου είναι γνώριμη η ψυχοσύνθεση του μέσου Ιταλού που γέννησε τον φασισμό, μου είναι όμως του μέσου Έλληνα, αυτού του νεόπλουτου, πονηρόβλαχου που έχει άποψη για τα πάντα. Ξέρεις τι είναι ακόμα πιο θλιβερό, αυτό είναι το στερεότυπο που έχουν στο εξωτερικό για τον Έλληνα, και το είχαν πολύ πριν την κρίση. Τώρα προστέθηκε το τεμπέλης και το φασίστας, τουλάχιστον έχουν μια πιο σφαιρική άποψη για τη ράτσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή